لغت نامه دهخدا
مقاص. [ م َ قاص ص ] ( ع اِ ) ج ِ مِقَص. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مقص شود. || ج ِ مُقِص. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مقص شود.
مقاص. [ م َ ] ( ع اِ ) تیر و شه تیر و پالار عمارت و تیر بزرگ و حمالی که تیرهای دیگر را بر وی نصب کنند. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
تیر و شه تیر و پالار عمارت و تیر بزرگ و حمالی که تیرهای دیگر را بر وی نصب کنند . 