مقابله خلافی

[ویکی فقه] ذکر یک یا چند معنای هماهنگ، و درپی آوردن معانی مخالف آن ها را مقابله خلافی گویند.
«مقابله خلافی» قسمی از « مقابله »، و از انواع اسلوب بدیعی قرآن است که در آن دو یا چند معنا مقابل هم قرار می گیرند؛ به صورتی که مخالف هم باشند، نه نقیض؛ مانند: (وانا لا ندری اشر ارید بمن فی الارض ام اراد بهم ربهم رشدا) «و ما نمی دانیم آیا درباره اهل زمین اراده شری شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت کند؟ ». در این آیه ، « شر » و « رشد » خلاف یکدیگرند، نه نقیض؛ زیرا نقیض شر، خیر است و نقیض رشد، غی.
عناوین مرتبط
مقابله ؛ مقابله نقیضی ؛ مقابله نظیری .