مفکر

لغت نامه دهخدا

مفکر. [ م ُ ف َک ْ ک ِ ] ( ع ص ) اندیشه نماینده.( آنندراج ). فکرکننده. ( غیاث ). آنکه اندیشه می نماید.( ناظم الاطباء ). اندیشه کننده. اندیشنده :
ز اندیشه غمی گشت مرا جان به تفکر
پرسنده شد این نفس مفکر ز مفکر .
ناصرخسرو.
مفکر. [ م ُ ف َک ْ ک َ ] ( ع ص ) اندیشیده شده. آنچه موضوع اندیشه واقعشود. چیزی که درباره آن اندیشیده شود :
ز اندیشه غمی گشت مرا جان به تفکر
پرسنده شد این نفس مفکر ز مفکر.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

فکرکننده، اندیشه کننده
( اسم ) فکر کننده اندیشه کننده اندیشنده جمع : مفکرین .
اندیشیده شده آنچه موضوع اندیشه واقع شود .

فرهنگ معین

(مُ فَ کِّ ) [ ع . ] (اِفا. ) اندیشمند.

فرهنگ عمید

فکر کننده، اندیشه کننده.

پیشنهاد کاربران

بپرس