[ویکی فقه] واژه ادبیات نام پاره ای از رشته های دانشگاهی هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا به کار می رود و در قالب های شعر ، داستان و... پدید می آیند.
واژه ادبیات که امروزه در زبان فارسی بسیار آشنا و پرکاربرد است؛ به ویژه که نام پاره ای از رشته های دانشگاهی نیز هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا و هنرمندانه ای به کار می رود که در قالب های شعر ، داستان، نمایشنامه و ... از سوی شاعران و نویسندگان یک ملّت پدید می آیند و فرهنگ آن ملّت را بارور می سازند و همین آثار منظوم و منثور اند که در رشته های ادبیات آموخته می شوند. «ادبیات» به این معنا، همه آثار ادبی را فرا می گیرد؛ خواه آن ها که به کتابت درآمده اند و خواه آن ها که شکل نوشتاری نیافته اند و به صورت شفاهی و سینه به سینه به دوستداران می رسند.
مصادیق
امروزه برای ثبت و ضبط آثار شفاهی کوشش های بسیاری صورت گرفته و انبوهی از آن ها نیز صورت نوشتار یافته اند. آن چه مانند واژه شناسی ، دستور زبان، معانی ، بیان ، بدیع ، عروض و قافیه که برای درک و دریافت و نقد و تحلیل بهتر این آثار بایسته است، و نیز آن چه درباره این آثار و پدیدآورندگان آن ها نوشته می شود، مانند تاریخ ادبیات، نقد ادبی، و سبک شناسی نیز ادبیات خوانده می شود.
معانی انحرافی و ناپسند
ادبیات جز معنای رایج یاد شده، گاه، هم در زبان عربی و هم در زبان فارسی به معنای دیگری نیز به کار می رود؛ معنایی که چندان درست و پسندیده نیست و باید از آن پرهیز شود. در این معنا، ادبیات یعنی همه کتاب ها و مقاله هایی که درباره موضوع خاصّی نوشته شده است. ادبیات به این معنا، کم و بیش برابر است با آن چه امروزه «کتاب شناسی» یا «منابع و مآخذ» یک چیز گفته می شود؛ برای مثال «ادبیات ولایت» یعنی کتاب ها و مقاله هایی که درباره ولایت نوشته شده یا «ادبیات آزادی»، یعنی آن چه درباره آزادی نوشته شده است؛ برای نمونه، در مجله ای معتبر در پایان مقاله ای علمی درباره زمین لرزه، هنگام یاد کرد منابع و مآخذ، ترکیب «ادبیات زمین لرزه» آمده و در زیر آن نام شماری کتاب، یاد شده است.
← وجه معنا
...
واژه ادبیات که امروزه در زبان فارسی بسیار آشنا و پرکاربرد است؛ به ویژه که نام پاره ای از رشته های دانشگاهی نیز هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا و هنرمندانه ای به کار می رود که در قالب های شعر ، داستان، نمایشنامه و ... از سوی شاعران و نویسندگان یک ملّت پدید می آیند و فرهنگ آن ملّت را بارور می سازند و همین آثار منظوم و منثور اند که در رشته های ادبیات آموخته می شوند. «ادبیات» به این معنا، همه آثار ادبی را فرا می گیرد؛ خواه آن ها که به کتابت درآمده اند و خواه آن ها که شکل نوشتاری نیافته اند و به صورت شفاهی و سینه به سینه به دوستداران می رسند.
مصادیق
امروزه برای ثبت و ضبط آثار شفاهی کوشش های بسیاری صورت گرفته و انبوهی از آن ها نیز صورت نوشتار یافته اند. آن چه مانند واژه شناسی ، دستور زبان، معانی ، بیان ، بدیع ، عروض و قافیه که برای درک و دریافت و نقد و تحلیل بهتر این آثار بایسته است، و نیز آن چه درباره این آثار و پدیدآورندگان آن ها نوشته می شود، مانند تاریخ ادبیات، نقد ادبی، و سبک شناسی نیز ادبیات خوانده می شود.
معانی انحرافی و ناپسند
ادبیات جز معنای رایج یاد شده، گاه، هم در زبان عربی و هم در زبان فارسی به معنای دیگری نیز به کار می رود؛ معنایی که چندان درست و پسندیده نیست و باید از آن پرهیز شود. در این معنا، ادبیات یعنی همه کتاب ها و مقاله هایی که درباره موضوع خاصّی نوشته شده است. ادبیات به این معنا، کم و بیش برابر است با آن چه امروزه «کتاب شناسی» یا «منابع و مآخذ» یک چیز گفته می شود؛ برای مثال «ادبیات ولایت» یعنی کتاب ها و مقاله هایی که درباره ولایت نوشته شده یا «ادبیات آزادی»، یعنی آن چه درباره آزادی نوشته شده است؛ برای نمونه، در مجله ای معتبر در پایان مقاله ای علمی درباره زمین لرزه، هنگام یاد کرد منابع و مآخذ، ترکیب «ادبیات زمین لرزه» آمده و در زیر آن نام شماری کتاب، یاد شده است.
← وجه معنا
...
wikifeqh: مفهوم_واژه_ادبیّات
[ویکی فقه] مفهوم واژه ادبیّات. واژه ادبیات نام پاره ای از رشته های دانشگاهی هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا به کار می رود و در قالب های شعر ، داستان و... پدید می آیند.
واژه ادبیات که امروزه در زبان فارسی بسیار آشنا و پرکاربرد است؛ به ویژه که نام پاره ای از رشته های دانشگاهی نیز هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا و هنرمندانه ای به کار می رود که در قالب های شعر ، داستان، نمایشنامه و ... از سوی شاعران و نویسندگان یک ملّت پدید می آیند و فرهنگ آن ملّت را بارور می سازند و همین آثار منظوم و منثور اند که در رشته های ادبیات آموخته می شوند. «ادبیات» به این معنا، همه آثار ادبی را فرا می گیرد؛ خواه آن ها که به کتابت درآمده اند و خواه آن ها که شکل نوشتاری نیافته اند و به صورت شفاهی و سینه به سینه به دوستداران می رسند.
واژه ادبیات که امروزه در زبان فارسی بسیار آشنا و پرکاربرد است؛ به ویژه که نام پاره ای از رشته های دانشگاهی نیز هست، به معنای مجموعه آثار زبانی زیبا و هنرمندانه ای به کار می رود که در قالب های شعر ، داستان، نمایشنامه و ... از سوی شاعران و نویسندگان یک ملّت پدید می آیند و فرهنگ آن ملّت را بارور می سازند و همین آثار منظوم و منثور اند که در رشته های ادبیات آموخته می شوند. «ادبیات» به این معنا، همه آثار ادبی را فرا می گیرد؛ خواه آن ها که به کتابت درآمده اند و خواه آن ها که شکل نوشتاری نیافته اند و به صورت شفاهی و سینه به سینه به دوستداران می رسند.