مفهوم اصولی تنجیز

[ویکی فقه] در فقه پر بار اسلام، تحقق عقد و قرارداد صحیح، شرایط و مقررات ویژه ای را می طلبد که بر دو قسم است:الف. شرایط عمومی؛ ب. شرایط خصوصی.فقها و حقوق دانان اسلامی، تعلیق را موجب بطلان عقد می دانند، زیرا تنجیز از شرایط عمومی عقد و ایقاع است.
واژه تنجیز، در اصطلاح علم اصول فقه ، همچون علم فقه ، در برابر تعلیق قرار دارد. و چنان که در بحث تعلیق گذشت، مبتکر این اصطلاح در اقسام واجب ، صاحب کتاب الفصول فی الاصول است که برای حلّ مسئله ای مشکل در علم اصول، بدان پناه جست و از آن راه، به تصحیح وجوب مقدمات مفوّته پرداخت.صاحب فصول، برای حلّ این معما، واجب را بر دو قسم معلّق و منجّز دانست و در تعریف واجب منجّز فرمود:در صورتی که وجوب عملی متوجه مکلف شود و تحقق آن بر امر غیر مقدوری متوقف نباشد، بدان واجب منجّز گویند، مانند وجوب نماز پس از دخول وقت، امّا اگر تحقق واجب، بر حصول امر غیر مقدوری متوقف باشد، بدان واجب معلّق گویند.