مفهوم استخاره

[ویکی فقه] استخاره ، درخواست شناخت بهترین گزینه از خداوند ، هنگام تردید و دو دلی است.
استخاره از ریشه «خ ی ر» و از باب استفعال ، در لغت به معنای «طلب خیر در چیزی» و در اصطلاح عبارت است از واگذاردن انتخاب به خداوند با دعا و عمل مخصوص، در کاری که انسان در انجام دادن آن مردّد است.
حوزه معارف قرآن
این واژه در قرآن نیامده است؛ ولی با توجه به اینکه مسلمانان در مواردی برای تصمیم گیری در کارهایشان از روش استخاره با قرآن استفاده می کنند در حوزه مسائل پیرامون قرآن قرار می گیرد و از آن جهت که برخی مفسّران آیه شریفه «اَن تَستَقسِموا بِالاَزلم» را به استخاره تفسیر کرده اند می تواند در حوزه معارف قرآن قرار گیرد.
معانی به کا رفته در روایات
واژه استخاره در روایات فراوانی دیده می شود و به گفته بحرانی در روایات به ۴ معنا به کار رفته است: ۱. طلب ممکن شدن آنچه در آن خیر است، ۲. طلب عزم بر آنچه در آن خیر است، ۳. طلب خیر از خدا که نوعی دعا تلقی می شود، ۴. طلب شناخت چیزی که خیر در آن است. افزون بر این معانی، وجوه دیگری را نیز در معنای استخاره گفته اند.
← دو معنای اصلی
...