مفهوم اجل

[ویکی فقه] اَجَل یعنی سرآمد زمانی یا تمام مدّت هر پدیده، کار یا موجود است.
اجل در لغت به معنای «مدّت هر پدیده» و «انتهای وقت» آمده و در قرآن کریم، ۵۶ بار در این دو معنا به کار رفته است. کاربرد قرآنی این واژه، در مواردی بدون هیچ قیدی و گاهی همراه با اوصافی چون «مسمّی»، «قریب»، «معدود»، و در ۲ مورد، به صورت اضافه به لفظ جلاله اللّه و در سایر موارد به صورت «مشتقّات اجل» آمده است.
کاربرد در قرآن
اموری که قرآن کریم، این واژه را درباره آن ها به کار برده است، عبارتند از:انسان، امّت ها، پدیده های طبیعی، جنین، دَین، عقد اجاره، عدّه طلاق، عدّه وفات، و منافع مناسک حج یا قربانی. این امور در دو دسته امور حقیقی و اعتباری قابل تقسیم اند.