مفضل ضبی ابوالعباس

دانشنامه آزاد فارسی

مُفَضَّل ضَبّی، ابوالعباس ( ـ پس از ۱۶۳ق)
ملقب به راویه، لُغَوی و تذکره نویس عرب. او را به دلیل دانش عمیق و وسیعش در لغت و ادب قدیم عرب، لقب راویه داده بودند. در حدود ۱۴۵ق، در قیام زیدیان به سرکردگی ابراهیم بن عبدالله شرکت کرد و به فرمان منصور خلیفۀ عباسی دستگیر و زندانی شد، اما به شفاعت مُصَیّب بن زُهیر از حبس رهایی یافت و سرانجام معلم مهدی، خلیفۀ بعدی، شد. سپس به کوفه رفت و همان جا اقامت گزید. مفضل در غریب (لغات و اصطلاحات نادر عربی)، نحو، انساب و تاریخ قدیم عرب تبحر داشت و در این زمینه ها، و همچنین در ضرب المثل، بحور و معانی شعر عرب، آثاری تألیف کرد. مهم ترین کتابش، مُفَضّلیّات از معروف ترین تذکره های شعر قدیم عربی است. ابن عربی و خلف احمر از شاگردان مفضل بوده اند.

پیشنهاد کاربران

بپرس