سید بهمنیار حسینی متخلص به مفتون و مشهور به مفتون بردخونی ( مفتون دشتی ) ، شاعر دوبیتی سرای معاصر ایرانی است.
مفتون بردخونی فرزند سید علی اکبر و متولد ۱۲۷۶ خورشیدی در بردخون از نواحی منطقه قدیمی دشتی که امروزه شهری از توابع شهرستان دیر در استان بوشهر می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سن ۶۵ سالگی به سال ۱۳۴۱ خورشیدی درگذشت. پس از دوبیتی های فایز دشتی شاعر هم دیارش دوبیتی هایش در فرهنگ عامه جنوب بخصوص استان بوشهر جایگاه خاصی دارد. دوبیتی های او از بیشتر دوبیتی سرایان جنوب به درک عامه نزدیکتر و در گفتار از سهولت بیشتری برخوردار است. دوبیتی زیر به جهت اشاره به زادگاه و وطنش بردخون و بیان درد جنوبی بیشتر بر سر زبان هاست:
سید بهمنیار ( آغا بهمنیار ) حسینی متخلّص به مفتون، فرزند سید علی اکبر، زاده ۱۳۱۵ هجری قمری ( ۱۲۷۶ خورشیدی ) دوبیتی سرای معاصر و از سادات خطّه جنوب ایران ( بردخون ) می باشد. نام پدر او علی اکبر و نام مادرش زبیده بود. آغا بهمیار از جوانی کسب کمال و معرفت کرد و استعداد فطری خود را بروز داد و به ساختن اشعار پرداخت. پس از چندی از بردخون به آبادی کورک ( واقع در شش فرسنگی جنوب غربی بردخون ) مهاجرت نمود و تا آخر عمر درآنجا زیست و در همان جا در گذشت؛ جسد او چند سالی در گورستان کورک به امانت گذاشته شد و سپس به کشور عراق منتقل و در وادی السلام آنجا به خاک سپرده شد.
مفتون هفت فرزند، سه پسر و چهار دختر داشت. پسر اول او علی اکبر، و دومی علی اصغر که هر دو در زمان حیات پدر درگذشتند. سومین پسر که در سال ۱۳۲۶ خورشیدی به دنیا آمد به یاد و احترام نخستین فرزند ازدست رفته ( علی اکبر ) نامش را علی اکبر گذاشتند که هم اکنون در بندر دیر زندگی می کند. نام دختران مفتون به ترتیب تقّدم: نرگس، معصومه، خدیجه، مرضیه می باشند. از این چهار دختر، معصومه و خدیجه در قید حیاتند.
از سوانح تاثربرانگیز زندگی شاعر مرگ دو فرزندش در جوانی بود. علی اکبر در سال ۱۳۵۵ هجری قمری داغ در دل پدر نهاد و به همین مناسبت قطعه شعری در قالب رباعی سرود:
علی اصغر دومین فرزندی بود که درگذشت و به همین مناسبت پدر مرثیه ذیل را سرود:
مفتون شاعری دوبیتی سراست که بیشتر آوازه او مرهون همان دوبیتی است اما در غزل، قصیده، مثنوی و دیگر قالب های شعری نیز طبع آزمایی کرده است. شهرت شاعری مفتون در جنوب تا بدان جا است که دوش به دوش فایز دشتی حرکت می کند بدیهی است که فایز و مفتون به دلیل درد مشترک و دلسوختگی جنوب نشینی و احساسات داغ و آفتاب زده شاعرانه خود به زبانی نزدیک به هم دست یافته اند اما روانی و زلالی تشبیهات اشعار فایز دشتی سروگردنی از تصویرهای شعری مفتون بلندتر است. امروزه شروه خوانان جنوب بیشتر از شعرهای فایز و مفتون بهره می برند. در شعر او - بخصوص دوبیتی هایش - سادگی و روانی همراه با استعاره موج می زند.
مفتون بردخونی فرزند سید علی اکبر و متولد ۱۲۷۶ خورشیدی در بردخون از نواحی منطقه قدیمی دشتی که امروزه شهری از توابع شهرستان دیر در استان بوشهر می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
وی در سن ۶۵ سالگی به سال ۱۳۴۱ خورشیدی درگذشت. پس از دوبیتی های فایز دشتی شاعر هم دیارش دوبیتی هایش در فرهنگ عامه جنوب بخصوص استان بوشهر جایگاه خاصی دارد. دوبیتی های او از بیشتر دوبیتی سرایان جنوب به درک عامه نزدیکتر و در گفتار از سهولت بیشتری برخوردار است. دوبیتی زیر به جهت اشاره به زادگاه و وطنش بردخون و بیان درد جنوبی بیشتر بر سر زبان هاست:
سید بهمنیار ( آغا بهمنیار ) حسینی متخلّص به مفتون، فرزند سید علی اکبر، زاده ۱۳۱۵ هجری قمری ( ۱۲۷۶ خورشیدی ) دوبیتی سرای معاصر و از سادات خطّه جنوب ایران ( بردخون ) می باشد. نام پدر او علی اکبر و نام مادرش زبیده بود. آغا بهمیار از جوانی کسب کمال و معرفت کرد و استعداد فطری خود را بروز داد و به ساختن اشعار پرداخت. پس از چندی از بردخون به آبادی کورک ( واقع در شش فرسنگی جنوب غربی بردخون ) مهاجرت نمود و تا آخر عمر درآنجا زیست و در همان جا در گذشت؛ جسد او چند سالی در گورستان کورک به امانت گذاشته شد و سپس به کشور عراق منتقل و در وادی السلام آنجا به خاک سپرده شد.
مفتون هفت فرزند، سه پسر و چهار دختر داشت. پسر اول او علی اکبر، و دومی علی اصغر که هر دو در زمان حیات پدر درگذشتند. سومین پسر که در سال ۱۳۲۶ خورشیدی به دنیا آمد به یاد و احترام نخستین فرزند ازدست رفته ( علی اکبر ) نامش را علی اکبر گذاشتند که هم اکنون در بندر دیر زندگی می کند. نام دختران مفتون به ترتیب تقّدم: نرگس، معصومه، خدیجه، مرضیه می باشند. از این چهار دختر، معصومه و خدیجه در قید حیاتند.
از سوانح تاثربرانگیز زندگی شاعر مرگ دو فرزندش در جوانی بود. علی اکبر در سال ۱۳۵۵ هجری قمری داغ در دل پدر نهاد و به همین مناسبت قطعه شعری در قالب رباعی سرود:
علی اصغر دومین فرزندی بود که درگذشت و به همین مناسبت پدر مرثیه ذیل را سرود:
مفتون شاعری دوبیتی سراست که بیشتر آوازه او مرهون همان دوبیتی است اما در غزل، قصیده، مثنوی و دیگر قالب های شعری نیز طبع آزمایی کرده است. شهرت شاعری مفتون در جنوب تا بدان جا است که دوش به دوش فایز دشتی حرکت می کند بدیهی است که فایز و مفتون به دلیل درد مشترک و دلسوختگی جنوب نشینی و احساسات داغ و آفتاب زده شاعرانه خود به زبانی نزدیک به هم دست یافته اند اما روانی و زلالی تشبیهات اشعار فایز دشتی سروگردنی از تصویرهای شعری مفتون بلندتر است. امروزه شروه خوانان جنوب بیشتر از شعرهای فایز و مفتون بهره می برند. در شعر او - بخصوص دوبیتی هایش - سادگی و روانی همراه با استعاره موج می زند.
