مفاتحه

لغت نامه دهخدا

مفاتحه. [ م ُ ت َ / ت ِ ح َ / ح ِ ] ( ازع ، اِمص ) مفاتحة. با کسی چیزی ابتداء کردن. آغاز کردن. شروع کردن. شروع. آغاز : در میان هر دوبرادر مفاتحه مشاحتی ظاهر شد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 389 ). و رجوع به مفاتحة و مفاتحت شود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی الکتاب] معنی مَّفَاتِحَهُ: کلیدهایش
ریشه کلمه:
فتح (۳۸ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)

«مفاتیح» جمع «مفتاح» به معنای «کلید» است.

پیشنهاد کاربران

بپرس