مغیثه

لغت نامه دهخدا

( مغیثة ) مغیثة. [ م َ ث َ ] ( ع ص ) ارض مغیثة؛ زمین باران رسیده. ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

ارض مغیثه زمین باران رسیده

دانشنامه اسلامی

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
نام یکی از منزلگاههای راه مکه به طرف عراق، که امام حسین علیه السلام در آنجا نیز فرود آمد. معنای آن سرزمین باران رسید است.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
wikiahlb: مغیثه

پیشنهاد کاربران

بپرس