مغیث الدین
لغت نامه دهخدا
مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب طغرل شانزدهمین از حکام بنگاله ( 677-681 هَ. ق. ). ( ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 275 ).
مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب محمد اول ، از سلاطین سلاجقه کرمان است ( 536-551 هَ. ق. ). ( از ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 136 ). و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 537 شود.
مغیث الدین. [ م ُ ثُدْ دی ] ( اِخ ) لقب محمودبن محمد، اولین از سلاجقه عراق و کردستان ( 511-525 هَ. ق. ). ( از ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 136 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید