لغت نامه دهخدا
( مغواة ) مغواة. [ م ُ غ َوْ وا ] ( ع اِ ) جای که راه گم کنند در آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). جایی که در آن راه را گم می کنند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). ج ، مغاوی ، مُغَوَّیات. ( اقرب الموارد ). || مغاکی و کنده. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مغاکی که جهت گرفتن جانوران وحشی می کنند. ( ناظم الاطباء ).
- امثال :
من حفر مغواة وقع فیها. ( منتهی الارب ).
مغواة. [ م ِغ ْ ] ( ع اِ ) جای که راه گم کنند در آن. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). 