مغن

لغت نامه دهخدا

مغن. [ م ُ غ ِن ن ] ( ع ص ) رودبار بسیارعلف. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

مغن. [ م َ ] ( معرب ،اِ ) یکی از مواد شیمیایی ( بی اکسید منگنز ) که در ساختن لعاب قهوه ای به کار می رود. مغن در کوههای اطراف تهران و نایین وجود دارد. ( از فرهنگ فارسی معین ).

مغن. [ م ُ غ َ ] ( اِ ) آتش پرستان. ( آنندراج ). و رجوع به مغ و مغان شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) یکی از مواد شیمیایی که در ساختن لعاب قهوه یی بکار رود . مغن در کوههای اطراف تهران و نایین وجود دارد.
رود بار بسیار علف

گویش مازنی

/maghen/ سنگ دل – بی رحم & مانند

پیشنهاد کاربران

بپرس