مغلات
لغت نامه دهخدا
مغلاة. [ م ِ ] ( ع ص ، اِ ) تیر پرتاب. ( مهذب الاسماء ). تیر سبک. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تیری که آن را بلند و به فاصله دور توان انداخت. ج ، مغالی. ( از اقرب الموارد ). || ناقة مغلاة؛ شتر ماده شتاب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). ناقة مغلاةالوهق ؛ ماده شتری که چون با شتران دیگر همراه شود شتابی کند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید