مغز کاو

لغت نامه دهخدا

مغزکاو. [ م َ ] ( نف مرکب ) کاونده مغز. شکافنده مغز. پریشان کننده مغز :
همی بازگیری به دام چکاو
ببینی کنون خنجر مغزکاو.
اسدی.
خدنگ از دل جنگیان کینه توز
تبر مغزکاوو سنان سینه دوز.
اسدی.
به سر بر زند خنجر مغزکاو
برآهنجد از پشت ماهی و گاو.
اسدی.

فرهنگ فارسی

کاونده مغز شکافنده مغز

پیشنهاد کاربران

بپرس