مغایظت
لغت نامه دهخدا
مغایظة. [ م ُ ی َ ظَ ] ( ع مص ) با کسی خشم گرفتن. ( المصاد زوزنی ). به خشم آوردن. ( صراح ). به خشم آوردن کسی را. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مغایظت و مغایظه شود.
فرهنگ عمید
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید