مغالطه وضع تالی

[ویکی فقه] مغالطه وضع تالی، به معنای حکم به ثبوت بخش اول جمله شرطی، به استناد تحقق بخش دوم است.
هرگاه با داشتن یک جمله شرطی، بخش اول که مقدم نامیده می شود؛ اثبات یا محقق شود، می توان اثبات یا تحقق بخش دوم جمله که تالی نامیده می شود؛ را نتیجه گرفت. این قاعده، به «قاعده وضع مقدم» مشهور است. مثال: «اگر باران ببارد، زمین خیس می شود. باران می بارد. پس زمین خیس می شود». این استدلال، صحیح و معتبر است، اما گاهی ذهن به علت آشنایی و پذیرش این قاعده، به خطا افتاده، و در یک جمله شرطی، با اثبات تالی قصد انتاج مقدم می کند، در حالی که یک واقعه می تواند دارای عوامل متعدد باشد، و تحقق واقعه، وقوع عامل معینی از میان عوامل متعدد را ثابت نمی کند. این استدلال، که نوعی مغالطه است، مغالطه وضع تالی نامیده می شود. مثال: «اگر باران ببارد، زمین خیس می شود. زمین خیس شده است. پس باران باریده است».
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: • خندان، علی اصغر، مغالطات.