معیار رز

معیار رز ( به انگلیسی: Rose criterion ) یا گاهی مدل رز[ ۱] ( به انگلیسی: Rose model ) نام یک مدل علمی است که امروزه در فیزیک پزشکی و پردازش سیگنال کاربردهای مهمی دارد. این مدل در باب ادراک بینایی انسان و تجهیزات بصری می باشد، و یک مدل احتمالاتی از میزان کمینهٔ لازم برای آشکارسازی با کنتراست پایین ( به انگلیسی: low contrast threshold detection ) می باشد.
معیار رز به افتخار پایه گذار آن آلبرت رز نامگذاری گردیده که در دههٔ ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ پژوهشهایی در این زمینه در شرکت آر سی ای انجام داد. او به دنبال پیدا کردن یک رابطه معقول و فرمال بندی شده بین کنتراست، رزولوشن، و نویز بود. [ ۲]
آلبرت رز تحقیقات خود را بر اساس پژوهشهایی انجام داد که در جنگ جهانی دوم توسط ریچارد بلک ول برای نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا انجام داده بود. بر اساس داده های بدست آمده از آزمایش های بلکول، رز نشان داد که برای مشخص سازی یک شی به طور بصری به میزان قابل اعتمادی، بایستی نسبت سیگنال به نویز یک سیستم از ۵ بالاتر ( اغلب بین ۵–۷ ) باشد. [ ۳]
اگر Φ تعداد فوتون ها بر واحد سطح، A سطح دریافت کنندهٔ فوتون ها، C کنتراست سیگنال، و k نیز نسبت سیگنال به نویز سیستم بصری باشد، آنگاه معیار رز را می توان به صورت زیر بیان کرد:
k2 = C2ΦA
به این رابطه، معادلهٔ رز گویند. آلبرت رز بر پایهٔ آزمایش های بلک ول نشان داد که شرط لازمهٔ دیده شدن یک شی کم کنتراست توسط چشم انسان، این است که مقدار k ( به طور تجربی ) بین ۵ تا ۷ باشد.
• تابع انتقال مدولاسیون
• منحنی مشخصه عملکرد سیستم