معکوس شنو. [ م َ ش ِ ن َ / نُو ] ( نف مرکب ) آنکه سخن را برخلاف آنچه هست بشنود. به مجاز، آنکه حق را باطل و باطل را حق پندارد. ( از کلیات شمس چ فروزانفر، ج 7 فرهنگ نوادر لغات ص 435 ) : معکوس شنو گر نبدی گوش دل تواز دفتر عشاق یکی حرف بسستی.( کلیات شمس ایضاً ).
