[ویکی فقه] معنای خاص، معنای فاقد افراد متعدد واقعی یا فرضی می باشد.
معنای خاص یا جزئی، مقابل معنای عام بوده و عبارت است از معنایی که شامل افراد متعدد (خارجی یا فرضی) نمی شود؛ یعنی نمی توان افراد متعددی برای آن فرض کرد. به طور کلی تمامی اسم های عَلَم و هر اسمی که با این یا آن مقید می شود، بر مفهوم جزئی دلالت می کند، مانند: مفهوم «سقراط»، «نجف» و «این کتاب».در کتاب « کفایة الاصول » آمده است:«ثم ان الملحوظ حال الوضع اما یکون معنی عاما فیوضع اللفظ له تارة و لافراده و مصادیقه اخری و اما ان یکون معنی خاصا لایکاد یصح الا وضع اللفظ له دون العام».
معنای خاص یا جزئی، مقابل معنای عام بوده و عبارت است از معنایی که شامل افراد متعدد (خارجی یا فرضی) نمی شود؛ یعنی نمی توان افراد متعددی برای آن فرض کرد. به طور کلی تمامی اسم های عَلَم و هر اسمی که با این یا آن مقید می شود، بر مفهوم جزئی دلالت می کند، مانند: مفهوم «سقراط»، «نجف» و «این کتاب».در کتاب « کفایة الاصول » آمده است:«ثم ان الملحوظ حال الوضع اما یکون معنی عاما فیوضع اللفظ له تارة و لافراده و مصادیقه اخری و اما ان یکون معنی خاصا لایکاد یصح الا وضع اللفظ له دون العام».
wikifeqh: معنای_خاص