[ویکی فقه] معنای حکایی، معنای حکایت کننده از واقعیتی در خارج می باشد.
معنای حکایی، معنایی است که از واقعیتی در خارج حکایت می نماید؛ برای مثال، لفظ «زید» معنای حکایی دارد، زیرا سبب حضور معنا در ذهن می گردد؛ معنایی که از واقعیت خارجی زید حکایت می کند.
اختلاف درباره حکایی بودن معنای حرفی
در حکایی بودن معنای اسمی اختلافی نیست، اما درباره حکایی بودن معنای حرفی اختلاف وجود دارد.برخی هم چون مرحوم «نایینی» تمام حروف را دارای معنای ایجادی می دانند، زیرا حروف سبب ایجاد ربط نسبت کلامی می شود و حکایتی در خود آنها وجود ندارد؛ اما برخی برای اکثر حروف معنای حکایی قائل هستند؛ حروفی هم چون «مِن»، «اِلی»، «عَلی»، «فی» و غیره؛ برای مثال، کلمه «من» را حاکی از واقعیتی در خارج می دانند، اما واقعیتی که حاکی از نسبت و ارتباط بین دو شیء است.
← از دیدگاه مرحوم نائینی
۱. ↑ محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۸۰.
...
معنای حکایی، معنایی است که از واقعیتی در خارج حکایت می نماید؛ برای مثال، لفظ «زید» معنای حکایی دارد، زیرا سبب حضور معنا در ذهن می گردد؛ معنایی که از واقعیت خارجی زید حکایت می کند.
اختلاف درباره حکایی بودن معنای حرفی
در حکایی بودن معنای اسمی اختلافی نیست، اما درباره حکایی بودن معنای حرفی اختلاف وجود دارد.برخی هم چون مرحوم «نایینی» تمام حروف را دارای معنای ایجادی می دانند، زیرا حروف سبب ایجاد ربط نسبت کلامی می شود و حکایتی در خود آنها وجود ندارد؛ اما برخی برای اکثر حروف معنای حکایی قائل هستند؛ حروفی هم چون «مِن»، «اِلی»، «عَلی»، «فی» و غیره؛ برای مثال، کلمه «من» را حاکی از واقعیتی در خارج می دانند، اما واقعیتی که حاکی از نسبت و ارتباط بین دو شیء است.
← از دیدگاه مرحوم نائینی
۱. ↑ محاضرات فی اصول الفقه، خویی، ابوالقاسم، ج۱، ص۸۰.
...
wikifeqh: معنای_حکایی