معماری گرجی را بیشتر می توان از طریق بررسی بناهای سنتی روستایی، استحکامات نظامی و کلیساهای گرجستان شناخت.
خانه های سنتی روستایی منطقهٔ سْوانِتی، دارای برج های سنگی بلند، با شکاف هایی در دیواره ها است که در گذشته برای دیده بانی استفاده می شده است. طراحی این برج ها به گونه ای انجام شده است که بتوان افراد دشمن را با تیر و کمان یا تفنگ چخماقی مورد هدف قرار داد و از هجوم آنها به روستا جلوگیری نمود. [ ۱]
خانه هایی چوبی مشابه برج های «موسونویک ها» در منطقهٔ گوریا متداول است. این خانه ها بر روی پایه های محکم قرار دارد. ساکنان آن از طریق نربان به سکویی می رسند که بر روی اتاق های نشیمن باز می شود. حیوانات خانگی نیز بر روی زمین مرطوب قرار دارند. چنین سبکی اوضاع و احوال زندگی را در نواحی کم ارتفاع ساحلی مناسب می سازد. [ ۲]
شکل دیگر معماری سنتی متداول در گرجستان، خانه های روستایی «داربازی» است، که ویژگی اصلی آن سقفی سبد مانند و هرمی شکل به نام «گْویرْگْوینی» است که از کنده ها و تیرهای چوبی تراشیده، ساخته شده است. برای ساخت آنها ابتدا سطحی افقی می سازند، و تیرهای چوبی را طوری بر روی هم می چینند که، یک راستگوشه یا یک هشت ضلعی ایجاد شود. سپس لایه هایی از تیرهای چوبی را طوری روی هم قرار می دهند که، لایه ها هرچه بیشتر می شود، فضای بین آنها کمتر شده و در نهایت، در بالاترین نقطه حفره ای ایجاد می شود. این حفره هم به عنوان هواکش و هم به عنوان نورگیر کاربرد دارد. [ ۲]
شماری از نویسندگان مانند ویترویوس، شرحی از نمونهٔ باستانی داربازی آورنده اند. ویترویوس در اثر خود تحت عنوان «ده کتاب معماری» اینگونه نوشته است:
"مردم کولخیس در ناحیهٔ دریای سیاه، که جنگل های فراوانی دارد، تنهٔ درختان را به تمامی به طور افقی بر روی زمین به صورت چپ و راست قرار می دهند، و در میان آنها فضایی به جا می گذارند که با طول الوار مناسب باشد، و سپس بر روی آنها یک جفت دیگر از تنهٔ درختان را قرار می دهند به طوری که روی سر و ته جفت پیشین و با آنها زاویهٔ قائمه بسازد. این چهار تنهٔ درخت، فضایی را برای سکونت ایجاد می کنند. آنگاه الوارهایی یکی بر روی دیگری، در چهار گوشه روی هم می گذارند، به طوری که در زوایا یکدیگر را قطع کنند. به این ترتیب، با دیوارهایی از چوب که به طور عمودی روی پایین ترین سطح ها قرار می گیرد، برج های بلندی را می سازند. فواصل میان الوارها را، که به سبب ضخامت چوب ها ایجاد شده است، با مخلوطی از تراشه و گِل پر می کنند. اما در مورد سقف ها، با برین سرهای الوارهایی که یکدیگر را قطع می کنند، آنها را به تدریج در یک جا متمرکز نموده و آنها را از چهار طرف به شکل هرم بالا می برند. سپس آن را با برگ و گِل می پوشانند و سقف های برج های خود را به طرزی ناهموار معروف به "سنگ پشتی" می سازند. "[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخانه های سنتی روستایی منطقهٔ سْوانِتی، دارای برج های سنگی بلند، با شکاف هایی در دیواره ها است که در گذشته برای دیده بانی استفاده می شده است. طراحی این برج ها به گونه ای انجام شده است که بتوان افراد دشمن را با تیر و کمان یا تفنگ چخماقی مورد هدف قرار داد و از هجوم آنها به روستا جلوگیری نمود. [ ۱]
خانه هایی چوبی مشابه برج های «موسونویک ها» در منطقهٔ گوریا متداول است. این خانه ها بر روی پایه های محکم قرار دارد. ساکنان آن از طریق نربان به سکویی می رسند که بر روی اتاق های نشیمن باز می شود. حیوانات خانگی نیز بر روی زمین مرطوب قرار دارند. چنین سبکی اوضاع و احوال زندگی را در نواحی کم ارتفاع ساحلی مناسب می سازد. [ ۲]
شکل دیگر معماری سنتی متداول در گرجستان، خانه های روستایی «داربازی» است، که ویژگی اصلی آن سقفی سبد مانند و هرمی شکل به نام «گْویرْگْوینی» است که از کنده ها و تیرهای چوبی تراشیده، ساخته شده است. برای ساخت آنها ابتدا سطحی افقی می سازند، و تیرهای چوبی را طوری بر روی هم می چینند که، یک راستگوشه یا یک هشت ضلعی ایجاد شود. سپس لایه هایی از تیرهای چوبی را طوری روی هم قرار می دهند که، لایه ها هرچه بیشتر می شود، فضای بین آنها کمتر شده و در نهایت، در بالاترین نقطه حفره ای ایجاد می شود. این حفره هم به عنوان هواکش و هم به عنوان نورگیر کاربرد دارد. [ ۲]
شماری از نویسندگان مانند ویترویوس، شرحی از نمونهٔ باستانی داربازی آورنده اند. ویترویوس در اثر خود تحت عنوان «ده کتاب معماری» اینگونه نوشته است:
"مردم کولخیس در ناحیهٔ دریای سیاه، که جنگل های فراوانی دارد، تنهٔ درختان را به تمامی به طور افقی بر روی زمین به صورت چپ و راست قرار می دهند، و در میان آنها فضایی به جا می گذارند که با طول الوار مناسب باشد، و سپس بر روی آنها یک جفت دیگر از تنهٔ درختان را قرار می دهند به طوری که روی سر و ته جفت پیشین و با آنها زاویهٔ قائمه بسازد. این چهار تنهٔ درخت، فضایی را برای سکونت ایجاد می کنند. آنگاه الوارهایی یکی بر روی دیگری، در چهار گوشه روی هم می گذارند، به طوری که در زوایا یکدیگر را قطع کنند. به این ترتیب، با دیوارهایی از چوب که به طور عمودی روی پایین ترین سطح ها قرار می گیرد، برج های بلندی را می سازند. فواصل میان الوارها را، که به سبب ضخامت چوب ها ایجاد شده است، با مخلوطی از تراشه و گِل پر می کنند. اما در مورد سقف ها، با برین سرهای الوارهایی که یکدیگر را قطع می کنند، آنها را به تدریج در یک جا متمرکز نموده و آنها را از چهار طرف به شکل هرم بالا می برند. سپس آن را با برگ و گِل می پوشانند و سقف های برج های خود را به طرزی ناهموار معروف به "سنگ پشتی" می سازند. "[ ۳]
wiki: معماری گرجی