معماری کلاینت ـ سرور

معماری کلایِنت ـ سِرور (رایانه)(Client-server architecture)
ترکیبی از رایانه ها در یک شبکۀ محلی که طی آن، از توزیعی هوشمند برای رفتار با سرور و ایستگاه های کاری استفاده می شود. با این تجهیزات، همانند تجهیزات هوشمند و قابل برنامه ریزی رفتار می شود و لذا از تمامی قدرت هر یک از آن ها بهره برداری می شود. در این معماری، فرآیند مربوط به پردازشِیک برنامۀ کاربردی، میان دو عنصر مجزا از هم تقسیم می شود. این دو عنصر عبارت اند از: یک کلاینتو یک سرور. کلاینت مورد اشاره، یک رایانۀ شخصی کامل و منفرد (و نه یک ترمینال فاقد قدرت پردازشی) می باشد که کلیۀ توانایی ها و ویژگی های خودش را برای اجرای برنامه های کاربردی در اختیار کاربرش قرار می دهد. سرور مورد بحث نیز می تواند یک رایانۀ شخصی، یک مینی رایانه، یا یک رایانۀ mainframe باشد که همان قدرت و توانایی پردازشی را در اختیار قرار می دهد که مینی رایانه ها و mainframeها در یک محیط کاری اشتراک زمانی ایجاد می کنند. (ازجملۀ این محیط های کاری می توان به مدیریت داده ها، به اشتراک گذاری داده ها میان کلاینت ها، و راهبری شبکه های پیچیده و ارائه ویژگی های امنیتی اشاره نمود). رایانه های کلاینت و سرور به کمک یکدیگر، برنامۀ کاربردی مورد استفاده را پردازش می کنند. آن بخش از برنامۀ کاربردی که بر روی رایانه کلاینت اجرا می شود معمولاً به نحوی تنظیم می شود که قابلیت محاوره با کاربر را فراهم می سازد در صورتی که بخش موجود بر روی سرور، قابلیت های چند کاربری و عملکرد متمرکز را در دسترس قرار می دهد.