معماری پیشاتاریخی در اسکاتلند دربرگیرندهٔ همهٔ ابنیهٔ انسانی در مرزهای امروزی اسکاتلند است که پیش از ورود رومیان به بریتانیا ( که در قرن نخست پیش از میلاد روی داد ) برپا شده باشند. مردمان عصر حجر از دستکم ۸٫۰۰۰ سال پیش در آنچه امروزه اسکاتلند است سازه هایی چوبی می ساخته اند. این ها از حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش رو به ساختن نخستین خانه های دائمی سنگی چون پشتهٔ هَوْوار و سِکارا بِرای آوردند. از این دوره آرامگاه های حجره ای و سنگ چین های متعددی هم، به ویژه در غرب و شمال اسکاتلند هست. در جنوب و شرق اسکاتلند بازماندهٔ گورپشته هایی خاکی هست که بر روی آن ها سازه هایی چوبی جای داشته. از این سازه های چوبی امروزه نشان چندانی نمانده. از دیگر گونه های ساختمانی این دوران در اسکاتلند باید به گورپشتهٔ لبه ای، کورسوس، گورمان، و خانه های کشیده اشاره کرد.
از عصر برنز خانه های بکر کمی مانده، ولی شواهدی از ساخته شدن کِرَنِگ ها ( کلبه هایی که بر روی جزیره ای مصنوعی ساخته می شدند ) ، سنگ چین کلاوا، و نخستین تپه قلعه ها هست. از روزگار عصر آهن نیز تعداد زیادی کلبهٔ سنگی آتلانتیک مانده. بازماندهٔ سنگ دژ ها و دانزهای کوچکتر را هم ازین دوران می توان در اسکاتلند دید که آن ها را هم گونه ای از کلبهٔ گرد آتلانتیک دانسته اند. همچنین شواهدی از حدود ۱۰۰۰ تپه قلعه در اسکاتلند مانده که آن ها را عمدتاً زیر کمربند مرکزی اسکاتلند ( حدفاصل بین خور فورث و خور کلاید که دیوار آنتونین در آنجا کشیده شده بود ) ساخته بوده اند.
بر اساس شواهد، کهن ترین خانهٔ کشف شده در بریتانیا سازه ای با پلان بیضوی و ستونک های چوبی در ساوث، کوینزفری، نزدیک خور فورث است که قدمت آن به حدود ۸٫۲۴۰ پ. م. می رسد. [ ۱] نخستین سازه ها از جنس سنگ احتمالاً سه اجاق هستند که در جوره در حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش ساخته شدند. [ ۲] با ورود کشاورزی به اسکاتلند امروزی در دوران نوسنگی ( که حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش رخ داد ) ، گروه هایی از یکجانشینان در این منطقه رو به ساخت خانه هایی سنگی آوردند. حدود پنج قرن بعد نخستین روستاها در این منطقه تشکیل شدند. [ ۳] سکونت گاه ها و محوطه های تدفینی و آیینی نوسنگی به ویژه در جزایر شمالی و هبریدهای بیرونی اسکاتلند معمول بوده اند، چرا که به سبب عدم دسترسی آسان به چوب درختان بیشتر ابنیه از سنگ ساخته می شدند، و به همین دلیل نسبتاً بکر مانده اند. [ ۴] بنای سنگی بر پشته هَوْوار در پاپا وستری[ الف] اورکنی یکی از قدیمی ترین خانه های بازمانده در اروپای شمال غربی است. این بنا با قلوه سنگ های جمع شده در محل به روش خشک چین ساخته شده و بین سال های ۳٫۷۰۰ و ۲۸۰۰ پ. م. ( برای ۹۰۰ سال ) زندگی در آن جریان داشته. [ ۳] عمر سِکارا بِرای در جزیرهٔ اصلی اورکنی نیز به این دوران می رسد. سِکارا بِرای بین سال های ۳٫۱۰۰ و ۲٫۵۰۰ پ. م. مسکون بوده و توسعه یافته ترین روستای نوسنگی در قارهٔ اروپا است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز عصر برنز خانه های بکر کمی مانده، ولی شواهدی از ساخته شدن کِرَنِگ ها ( کلبه هایی که بر روی جزیره ای مصنوعی ساخته می شدند ) ، سنگ چین کلاوا، و نخستین تپه قلعه ها هست. از روزگار عصر آهن نیز تعداد زیادی کلبهٔ سنگی آتلانتیک مانده. بازماندهٔ سنگ دژ ها و دانزهای کوچکتر را هم ازین دوران می توان در اسکاتلند دید که آن ها را هم گونه ای از کلبهٔ گرد آتلانتیک دانسته اند. همچنین شواهدی از حدود ۱۰۰۰ تپه قلعه در اسکاتلند مانده که آن ها را عمدتاً زیر کمربند مرکزی اسکاتلند ( حدفاصل بین خور فورث و خور کلاید که دیوار آنتونین در آنجا کشیده شده بود ) ساخته بوده اند.
بر اساس شواهد، کهن ترین خانهٔ کشف شده در بریتانیا سازه ای با پلان بیضوی و ستونک های چوبی در ساوث، کوینزفری، نزدیک خور فورث است که قدمت آن به حدود ۸٫۲۴۰ پ. م. می رسد. [ ۱] نخستین سازه ها از جنس سنگ احتمالاً سه اجاق هستند که در جوره در حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش ساخته شدند. [ ۲] با ورود کشاورزی به اسکاتلند امروزی در دوران نوسنگی ( که حدود ۶٫۰۰۰ سال پیش رخ داد ) ، گروه هایی از یکجانشینان در این منطقه رو به ساخت خانه هایی سنگی آوردند. حدود پنج قرن بعد نخستین روستاها در این منطقه تشکیل شدند. [ ۳] سکونت گاه ها و محوطه های تدفینی و آیینی نوسنگی به ویژه در جزایر شمالی و هبریدهای بیرونی اسکاتلند معمول بوده اند، چرا که به سبب عدم دسترسی آسان به چوب درختان بیشتر ابنیه از سنگ ساخته می شدند، و به همین دلیل نسبتاً بکر مانده اند. [ ۴] بنای سنگی بر پشته هَوْوار در پاپا وستری[ الف] اورکنی یکی از قدیمی ترین خانه های بازمانده در اروپای شمال غربی است. این بنا با قلوه سنگ های جمع شده در محل به روش خشک چین ساخته شده و بین سال های ۳٫۷۰۰ و ۲۸۰۰ پ. م. ( برای ۹۰۰ سال ) زندگی در آن جریان داشته. [ ۳] عمر سِکارا بِرای در جزیرهٔ اصلی اورکنی نیز به این دوران می رسد. سِکارا بِرای بین سال های ۳٫۱۰۰ و ۲٫۵۰۰ پ. م. مسکون بوده و توسعه یافته ترین روستای نوسنگی در قارهٔ اروپا است. [ ۴]
