معماری مدرن یا معماری نوگرا ( به انگلیسی: Modern architecture ) نام جنبشی در معماری است. در معماری مدرن، کارکرد ( functionalism ) با ایده هایی ترکیب می شود که مفاهیم و فرم های تاریخی از آن حذف شده اند. از شیوه های این نوع معماری می توان سبک بین المللی، آرت دکو، معماری آلی، و سبک چمنزار را نام برد.
نخستین آگهی ( اعلامیه ) مهم بین المللی معماری نوین، وایسنهوف در اشتوتگارت ( ۱۹۲۷ ) در واقع نمایشگاهی با عنوان «سکونتگاه» بود. [ ۱] جنبش مدرن با در نظر گرفتن سکونتگاه به عنوان نقطه عطف، سلسله مراتب سنتی کارهای ساختمانی را دگرگون کرد. کلیسا و قصر، به عنوان مهم ترین کارهای گذشته، اهمیت خود را از دست دادند، و از آن زمان به بعد موسسات عمومی دولتی، «توسعه» خانه را مورد توجه قرار دادند. به موجب همین امر نوعی نگرش دموکراتیک جدید، بر پایهٔ ساختار دنیای نوین پدید آمد.
بارها پیشگامان معماری مدرن تازگی جهان مدرن را یادآور شدند، و تأکید کردند که اکنون معماری نمی تواند با فرم های گذشته به کار رود. در این باره، شعار لو کوربوزیه بسیار شناخته شده است: «عصر مهمی آغاز شده است. روحیه جدیدی به وجود آمده… سنت ها و رسوم باعث سرکوب معماری شده اند. «سبک ها» دروغ اند… عصر متعلق به ما، و سبک متعلق به آن، روز به روز معین می شوند. » و میس ون در روهه می افزاید: «نه دیروز، نه فردا، بلکه فرم را تنها در همین امروز می توان معین ساخت. » این عقیده که بیان شد بی توجه به عقاید سیاسی بود، گرچه هر دو با نگرشی ریشه ای با یکدیگر پیش می رفتند. هانس مه یر مارکسیست در مقاله ای با عنوان «دنیای نوین» نوشت: «هر عصری فرم جدید خود را می طلبد. هدف ماست که به دنیای جدید، شکلی جدید با معانی امروز بدهیم. اما دانش ما از گذشته باری است که بر دوش ما سنگینی می کند…» نتیجه آنکه، معماری باید از نو دست به کار شود «انگار هرگز پیش از این نبوده است»، و این هدفی است که پیش از این دربارهٔ آغاز قرن مطرح نشده بود.
در گذشته تصور فضا و فرم همچون نگاره هایی یکپارچه می نمودند که همزمان دارای ویژگی های بنیادی ( کلی ) و محلی ( تفصیلی ) بودند. چنین انگاره هایی عبارت بودند از ستون، طاق، ستنوری، برج، هرم، و سقف گنبدی. لو کوربوزیه با درک این موضوع معماری را به عنوان «بازی استادانه، درست و شکوهمند حجم هایی که در پرتو نور گرد یکدیگر می آیند… و بدین ترتیب مکعب، مخروط، کره، استوانه، و هرم فرم های بسیار مهمی اند…» تعریف می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنخستین آگهی ( اعلامیه ) مهم بین المللی معماری نوین، وایسنهوف در اشتوتگارت ( ۱۹۲۷ ) در واقع نمایشگاهی با عنوان «سکونتگاه» بود. [ ۱] جنبش مدرن با در نظر گرفتن سکونتگاه به عنوان نقطه عطف، سلسله مراتب سنتی کارهای ساختمانی را دگرگون کرد. کلیسا و قصر، به عنوان مهم ترین کارهای گذشته، اهمیت خود را از دست دادند، و از آن زمان به بعد موسسات عمومی دولتی، «توسعه» خانه را مورد توجه قرار دادند. به موجب همین امر نوعی نگرش دموکراتیک جدید، بر پایهٔ ساختار دنیای نوین پدید آمد.
بارها پیشگامان معماری مدرن تازگی جهان مدرن را یادآور شدند، و تأکید کردند که اکنون معماری نمی تواند با فرم های گذشته به کار رود. در این باره، شعار لو کوربوزیه بسیار شناخته شده است: «عصر مهمی آغاز شده است. روحیه جدیدی به وجود آمده… سنت ها و رسوم باعث سرکوب معماری شده اند. «سبک ها» دروغ اند… عصر متعلق به ما، و سبک متعلق به آن، روز به روز معین می شوند. » و میس ون در روهه می افزاید: «نه دیروز، نه فردا، بلکه فرم را تنها در همین امروز می توان معین ساخت. » این عقیده که بیان شد بی توجه به عقاید سیاسی بود، گرچه هر دو با نگرشی ریشه ای با یکدیگر پیش می رفتند. هانس مه یر مارکسیست در مقاله ای با عنوان «دنیای نوین» نوشت: «هر عصری فرم جدید خود را می طلبد. هدف ماست که به دنیای جدید، شکلی جدید با معانی امروز بدهیم. اما دانش ما از گذشته باری است که بر دوش ما سنگینی می کند…» نتیجه آنکه، معماری باید از نو دست به کار شود «انگار هرگز پیش از این نبوده است»، و این هدفی است که پیش از این دربارهٔ آغاز قرن مطرح نشده بود.
در گذشته تصور فضا و فرم همچون نگاره هایی یکپارچه می نمودند که همزمان دارای ویژگی های بنیادی ( کلی ) و محلی ( تفصیلی ) بودند. چنین انگاره هایی عبارت بودند از ستون، طاق، ستنوری، برج، هرم، و سقف گنبدی. لو کوربوزیه با درک این موضوع معماری را به عنوان «بازی استادانه، درست و شکوهمند حجم هایی که در پرتو نور گرد یکدیگر می آیند… و بدین ترتیب مکعب، مخروط، کره، استوانه، و هرم فرم های بسیار مهمی اند…» تعریف می کند.
wiki: معماری مدرن