معماری عثمانی به سبک معماری که در قرن چهاردهم و پانزدهم و ابتدای قرن شانزدهم میلادی در امپراتوری عثمانی در شهرهای بورسا و ادیرن به وجود آمد گفته می شود. معماری امپراتوری عثمانی نسخهٔ توسعه یافتهٔ معماری سلجوقی است. «مسجد جامع هرات» از معماری بیزانسی، ایران و همچنین سنن مملوکی بعد از سقوط قسطنطنیه الهام گرفته است. برای حدود چهارصد سال آثار معماری بیزانسی مانند مسجد ایاصوفیه به عنوان الگویی برای بسیاری از مساجد عثمانی استفاده می شد. به طور کلی معماری امپراتوری عثمانی به عنوان ترکیبی از معماری ایرانی با سنن معماری مدیترانه و خاورمیانه شناخته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
هنر معماری همواره با امپراتوری ۶۰۰ ساله عثمانی همراه بود. معماری عثمانی شدیداً تحت تأثیر دو منبع اصلی قرار گرفته است. اولی معماری سلجوقیان آناتولی و دومی معماری بیزانس، با توجه به اینکه معماری عثمانی، به طور کلی متأثر از معماری اسلامی بوده است. در طول این شش سده، معماری نه تنها در آناتولی بلکه در سرزمین های دیگر مانند مصر، مجارستان، تونس و الجزایر شاهد تحولاتی زیادی بوده است که می توان آنها را درسه دوره کلی طبقه بندی کرد.
این دوره تقریباً بین سده ۹ و قرن ۱۵ میلادی بوده و متأثر از معماری آناتولی که می توان آثار آن را در شهرهای بورسا و ادیرنه، و عمدتاً متعلق به سده ۱۴ و ۱۵ مشاهده کرد. این زمان را در واقع تولد معماری عثمانی بوده است.
مساجد از شاخص ترین آثار معماری عثمانی هستند که در سراسر امپراتوری عثمانی توسعه یافتند. ساختمان هایی در مجاورت مسجد برای اسکان مردان مقدس در نظر می گرفتند و در ادامه این دوره حمام ترکی، آشپزخانه ها، مقبره ها، بیمارستان ها و مدارس با مسجد ادغام شدند که یک مجموعه واحد را شکل می داد که به آن کولیه می گفتند. بیشتر بناهای این دوره گنبدی شکل و دارای ساختار پلان مرکزی هستند.
مرحله دوم دوره کلاسیک بود که از سده ۱۱ تا ۱۷ ادامه داشت. بیشتر نمونه های موجود معماری عثمانی مربوط به این دوره است. تأثیر فراوان معماری بیزانس این دوره به ویژه در مسجد ایاصوفیه، کاملاً مشهود است. همه ساختمانها دارای نقشه ها و ارتفاعات تمیز و منطقی است. هر قسمت با توجه به تأثیر آن بر کل بنا طراحی شده است. سلسله مراتب در عملکرد یک عنصر و حذف جزئیات غیر ضروری از نشانه های این دوره از معماری عثمانی می باشد. ساختمان های گنبد مرکزی با مجموعه ای از نیم گنبدها، پشتی ها و مناره ها همگی نمادی از معماری عثمانی است.
... [مشاهده متن کامل]
هنر معماری همواره با امپراتوری ۶۰۰ ساله عثمانی همراه بود. معماری عثمانی شدیداً تحت تأثیر دو منبع اصلی قرار گرفته است. اولی معماری سلجوقیان آناتولی و دومی معماری بیزانس، با توجه به اینکه معماری عثمانی، به طور کلی متأثر از معماری اسلامی بوده است. در طول این شش سده، معماری نه تنها در آناتولی بلکه در سرزمین های دیگر مانند مصر، مجارستان، تونس و الجزایر شاهد تحولاتی زیادی بوده است که می توان آنها را درسه دوره کلی طبقه بندی کرد.
این دوره تقریباً بین سده ۹ و قرن ۱۵ میلادی بوده و متأثر از معماری آناتولی که می توان آثار آن را در شهرهای بورسا و ادیرنه، و عمدتاً متعلق به سده ۱۴ و ۱۵ مشاهده کرد. این زمان را در واقع تولد معماری عثمانی بوده است.
مساجد از شاخص ترین آثار معماری عثمانی هستند که در سراسر امپراتوری عثمانی توسعه یافتند. ساختمان هایی در مجاورت مسجد برای اسکان مردان مقدس در نظر می گرفتند و در ادامه این دوره حمام ترکی، آشپزخانه ها، مقبره ها، بیمارستان ها و مدارس با مسجد ادغام شدند که یک مجموعه واحد را شکل می داد که به آن کولیه می گفتند. بیشتر بناهای این دوره گنبدی شکل و دارای ساختار پلان مرکزی هستند.
مرحله دوم دوره کلاسیک بود که از سده ۱۱ تا ۱۷ ادامه داشت. بیشتر نمونه های موجود معماری عثمانی مربوط به این دوره است. تأثیر فراوان معماری بیزانس این دوره به ویژه در مسجد ایاصوفیه، کاملاً مشهود است. همه ساختمانها دارای نقشه ها و ارتفاعات تمیز و منطقی است. هر قسمت با توجه به تأثیر آن بر کل بنا طراحی شده است. سلسله مراتب در عملکرد یک عنصر و حذف جزئیات غیر ضروری از نشانه های این دوره از معماری عثمانی می باشد. ساختمان های گنبد مرکزی با مجموعه ای از نیم گنبدها، پشتی ها و مناره ها همگی نمادی از معماری عثمانی است.
