معماری زمینه گرا ( به انگلیسی: Contextual Architecture ) بر زمین مداری و پیوند محیط با فضا تأکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را که بستر معماری به او انتقال داده به عینیت رسانده و طراحی می کند. در نتیجه ساختمان جز کوچک از طبیعت پیرامون خواهد بود. در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و کالبدی اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان طراحی و اجرا می گردد.
زمینه ( Context ) در لغت به معنای: «مجموعۀ شرایط یا واقعیت هایی که یک سوژه ( سایت مورد نظر ) را در بر می گیرد» و همچنین به معنای «شرایطی که چیزی در آن اتفاق می افتد و به شما کمک می کند تا آن را درک کنید» است. مراد از زمینه، همان متن، بستر و محیطی که معماری در آن شکل می گیرد، است و محتوا و شکل را در بر می گیرد. هر پدیده در محیط پیرامون خود تأثیر می گذارد و از آن تأثیر می گیرد و در تعامل با یکدیگر هستند. به طور کلی زمینه گرایی، سازگاری با زمینه های کالبدی تاریخی و اجتماعی فرهنگی است.
معماری زمینه گرا به ضرورت توجه به محیط پیرامون اثر معماری تأکید دارد و بر این باور است که توازن میان معماری و محیط می تواند هم برای خود اثر و هم برای زمینه عاملی مؤثر و تقویت کننده باشد. زمینه گرایی الگویی است برای خلق محیط مطلوب تر لذا شناخت و آگاهی بیشتر و درکی عمیق تر نسبت به زمینه و محیط برای معماران و طراحان امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. معماری زمینه گرا تلاشی است برای نشان دادن توان محیط مطلوب بصری در مقیاسی کلان تر از معماری پیام معماری زمینه گرا ضرورت توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است.
شرایط زیر فرم ساختمان ها را تعیین می کند:
• خصوصیات فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و اقتصادی افراد که از آن ساختمان استفاده می کنند.
• خصوصیات شهری، خیابان، میدان، کوچه و مغازه.
• شرایط اقلیمی، رطوبت، سرما، گرما، جنگل و صحرا.
• نحوهٔ زندگی روزمرهٔ اهالی ساختمان و نیازهای آن ها، پیش زمینه های ذهنی آن ها در رابطه با فرم های زیستی.
در معنای کلی می توان گفت که آغاز زمینه گرایی محله است، اما زمینه گرایی در دو جهت خرد و کلان بسط می یابد. زمینه گرایی در مقیاس کلان به منطقه گرایی می رسد و در مقیاس خرد به حال و هوای درونی بنا می رسد. اما وجه جهانی منطقه گرایی نیز از حد منطقه فراتر رفته و بُعدی جهانی می یابد؛ بدین سان معماری زمینه گرا خود را اگرچه عمیقاً در مکان فرو می برد اما حضور خود را تا دوردست ها تا شهرها و کشورها تا جهان و کیهان برمی افرازد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمینه ( Context ) در لغت به معنای: «مجموعۀ شرایط یا واقعیت هایی که یک سوژه ( سایت مورد نظر ) را در بر می گیرد» و همچنین به معنای «شرایطی که چیزی در آن اتفاق می افتد و به شما کمک می کند تا آن را درک کنید» است. مراد از زمینه، همان متن، بستر و محیطی که معماری در آن شکل می گیرد، است و محتوا و شکل را در بر می گیرد. هر پدیده در محیط پیرامون خود تأثیر می گذارد و از آن تأثیر می گیرد و در تعامل با یکدیگر هستند. به طور کلی زمینه گرایی، سازگاری با زمینه های کالبدی تاریخی و اجتماعی فرهنگی است.
معماری زمینه گرا به ضرورت توجه به محیط پیرامون اثر معماری تأکید دارد و بر این باور است که توازن میان معماری و محیط می تواند هم برای خود اثر و هم برای زمینه عاملی مؤثر و تقویت کننده باشد. زمینه گرایی الگویی است برای خلق محیط مطلوب تر لذا شناخت و آگاهی بیشتر و درکی عمیق تر نسبت به زمینه و محیط برای معماران و طراحان امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. معماری زمینه گرا تلاشی است برای نشان دادن توان محیط مطلوب بصری در مقیاسی کلان تر از معماری پیام معماری زمینه گرا ضرورت توجه به محیط کالبدی پیرامون اثر معماری است.
شرایط زیر فرم ساختمان ها را تعیین می کند:
• خصوصیات فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و اقتصادی افراد که از آن ساختمان استفاده می کنند.
• خصوصیات شهری، خیابان، میدان، کوچه و مغازه.
• شرایط اقلیمی، رطوبت، سرما، گرما، جنگل و صحرا.
• نحوهٔ زندگی روزمرهٔ اهالی ساختمان و نیازهای آن ها، پیش زمینه های ذهنی آن ها در رابطه با فرم های زیستی.
در معنای کلی می توان گفت که آغاز زمینه گرایی محله است، اما زمینه گرایی در دو جهت خرد و کلان بسط می یابد. زمینه گرایی در مقیاس کلان به منطقه گرایی می رسد و در مقیاس خرد به حال و هوای درونی بنا می رسد. اما وجه جهانی منطقه گرایی نیز از حد منطقه فراتر رفته و بُعدی جهانی می یابد؛ بدین سان معماری زمینه گرا خود را اگرچه عمیقاً در مکان فرو می برد اما حضور خود را تا دوردست ها تا شهرها و کشورها تا جهان و کیهان برمی افرازد.
wiki: معماری زمینه گرا