معماری بومی روستای کندوان در شهرستان اسکو معماری صخره ای می باشد، این روستای هفت هزار ساله به سبب ویژگی معماری صخره ای و بافت مخصوص آن در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. کندوان یکی از سه روستای صخره ای جهان است که این موجب جذابیت بی نظیر آن شده است. معماری روستای کندوان و جاری بودن زندگی مردم در قالب بافت قدیمی آن یک استثنا در دنیا به حساب می آید. چرا که دیگر در کاپادوکیه ترکیه و داکوتا آمریکا ( هر دو دارای معماری صخره ای هستند ) کسی زندگی نمی کند.
... [مشاهده متن کامل]
در حقیقت آنچه به کندوان هویت باستانی و تاریخی داده است، وجود ۱۱۷ خانواده و منزل مسکونی درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره هاست. می توان گفت وجه تسمیه کندوان به خاطر خانه های کندویی شکلی است که در دل این صخره های مخروطی قرار گرفته اند.
شیوه بنای خانه های این روستا از نوع معماری صخره ای به شکل مخروطی یا کله قندی مربوط به قرن هفتم هجری است و تنها سازه مورد استفاده در خانه های این روستا را سنگ ها تشکیل می دهند. تپه های مخروطی و هرمی شکل بیش از ۴۰متر ارتفاع دارند که درون هر مخروط، بین دو تا چهار طبقه خانه ساخته شده است. در اصطلاح محلی به این خانه ها «گیران» یا «کران» گفته می شود. جنس مخروط ها از نوع اینمبریت و لاهار است که در اثر مخلوط شدن مواد آتشفشانی سهند با گل و لای حاصله از باران سیل آسا به وجود آمده اند.
از دهانه آتشفشان سهند و دیگر کوه های آتشفشانی طی هزاران سال مواد مذاب بیرون می جهیده است. این گدازه ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته و به تدریج بر روی آن ها پوسته ای از سنگ توف با مقاومت های مختلف ایجاد گردیده است. توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی به وسیلهٔ باد و باران و برف در طی هزاران سال متعادی شکل گرفته و به فرم کران در آمده است. به تدریج قسمت های کمتر سخت کران ها ریخته و قسمت های سخت تر باقی مانده و وضعیت کنونی را که بیشتر به معجزه طبیعی شباهت دارد ایجاد نموده است. باد و باران مفرط به خصوص در کران های ناحیه ورودی روستا بیشتر مؤثر بوده و صدمه زیادی به آن ها وارد آورده است در صورتی که در شرق و انتهای روستا به خاطر وجود تپه های مرتفع کران ها بلندتر و سالم تر باقی مانده است.
روستاییان کندوان در داخل این توده ها برای خود و خانواده شان، خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ساخته اند. این روستا دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا می باشد. به دلیل شکل مخروطی خاص، اغلب کران ها دارای طبقات مختلف، از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند. بررسی مربوط به تیپولوژی خانه های صخره ای کندوان نشان می دهد که کران ها عموماً دارای دو طبقه بوده و در بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه هستند که براساس فرایند پیروی اجباری از طبیعت و فرم ایجاد شده اند. ارتباط طبقات بالایی کران ها با خارج از طریق پلکان های بسیار زیبایی از بدنه خود کران تأمین شده است. طبقه همکف اکثراً اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت گاه استفاده می شده است. در بعضی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده شده است. بیشتر آشپزخانه ها در خانه های کندوان به علت نبودن دودکش و فضای کافی در محوطه داخلی خانه ها و برای پرهیز از دود تنور، بیرون کندوها و در دامنه های کوه ساخته شده اند.
... [مشاهده متن کامل]
در حقیقت آنچه به کندوان هویت باستانی و تاریخی داده است، وجود ۱۱۷ خانواده و منزل مسکونی درون توده های مخروطی و هرمی شکل صخره هاست. می توان گفت وجه تسمیه کندوان به خاطر خانه های کندویی شکلی است که در دل این صخره های مخروطی قرار گرفته اند.
شیوه بنای خانه های این روستا از نوع معماری صخره ای به شکل مخروطی یا کله قندی مربوط به قرن هفتم هجری است و تنها سازه مورد استفاده در خانه های این روستا را سنگ ها تشکیل می دهند. تپه های مخروطی و هرمی شکل بیش از ۴۰متر ارتفاع دارند که درون هر مخروط، بین دو تا چهار طبقه خانه ساخته شده است. در اصطلاح محلی به این خانه ها «گیران» یا «کران» گفته می شود. جنس مخروط ها از نوع اینمبریت و لاهار است که در اثر مخلوط شدن مواد آتشفشانی سهند با گل و لای حاصله از باران سیل آسا به وجود آمده اند.
از دهانه آتشفشان سهند و دیگر کوه های آتشفشانی طی هزاران سال مواد مذاب بیرون می جهیده است. این گدازه ها در طی قرون متمادی روی هم انباشته و به تدریج بر روی آن ها پوسته ای از سنگ توف با مقاومت های مختلف ایجاد گردیده است. توده ها و گدازه های مذاب آتشفشانی به وسیلهٔ باد و باران و برف در طی هزاران سال متعادی شکل گرفته و به فرم کران در آمده است. به تدریج قسمت های کمتر سخت کران ها ریخته و قسمت های سخت تر باقی مانده و وضعیت کنونی را که بیشتر به معجزه طبیعی شباهت دارد ایجاد نموده است. باد و باران مفرط به خصوص در کران های ناحیه ورودی روستا بیشتر مؤثر بوده و صدمه زیادی به آن ها وارد آورده است در صورتی که در شرق و انتهای روستا به خاطر وجود تپه های مرتفع کران ها بلندتر و سالم تر باقی مانده است.
روستاییان کندوان در داخل این توده ها برای خود و خانواده شان، خانه مسکونی، آغل، انبار و کارگاه ساخته اند. این روستا دارای مسجد، حمام، مدرسه و آسیا می باشد. به دلیل شکل مخروطی خاص، اغلب کران ها دارای طبقات مختلف، از داخل با یکدیگر ارتباط ندارند. بررسی مربوط به تیپولوژی خانه های صخره ای کندوان نشان می دهد که کران ها عموماً دارای دو طبقه بوده و در بعضی موارد سه و حتی چهار طبقه هستند که براساس فرایند پیروی اجباری از طبیعت و فرم ایجاد شده اند. ارتباط طبقات بالایی کران ها با خارج از طریق پلکان های بسیار زیبایی از بدنه خود کران تأمین شده است. طبقه همکف اکثراً اصطبل بوده و طبقات دوم و سوم و چهارم به عنوان سکونت گاه استفاده می شده است. در بعضی موارد از طبقه چهارم به عنوان انبار نیز استفاده شده است. بیشتر آشپزخانه ها در خانه های کندوان به علت نبودن دودکش و فضای کافی در محوطه داخلی خانه ها و برای پرهیز از دود تنور، بیرون کندوها و در دامنه های کوه ساخته شده اند.
