معماری خورشیدی ( به انگلیسی: solar architecture ) ادغام تکنولوژی صفحهٔ خورشیدی با تکنولوژی ساختمان های مدرن است. استفاده از صفحه های نازک قابل انعطاف فتوولتاییک طراحی ساختمان ها را بهبود می بخشد. قرار دادن ساختمان در جهت نور خورشید، انتخاب موادی با ویژگی های گرمای یا پخش نور مناسب و طراحی فضاهایی که به طور طبیعی باعث گردش هوا می شوند نیز به عنوان معماری خورشیدی محسوب می شود.
محدودیت توسعه اولیه معماری خورشیدی به دلیل بالا بودن سختی و وزن صفحه خورشیدی استاندارد بوده است.
پیشرفت مستمر صفحه های نازک خورشیدی فتوولتای ( PV ) وسیله ای پر قدرت اما با وزن کم تولید کرد تا انرژی خورشیدی را مهار کرده و اثر ساختمان بر روی محیط زیست را کاهش دهد.
شناخت انرژی خورشیدی و استفاده از آن برای منظورهای مختلف، به زمان ماقبل تاریخ بازمی گردد شاید به دوران سفالیگری، در آن هنگام روحانیون معابد به کمک جامهای بزرگ طلایی صیقل داده شده و اشعه خورشید، جهت روشن کردن آتشدانهای محراب استفاده می کردند، یا در دوران فراعنه مصر در دوره آمنوفیس پرنده ای نصب کرده بودند که به وسیلهٔ تابش خورشید صبحگاهی، پرنده به صدا درمی آمد.
مهم ترین روایتی که در رابطه با استفاده از تابش خورشید بیان شده داستان ارشمیدس دانشمند و مخترع بزرگ یونان قدیم ( سالهای ۲۸۷–۲۱۲ ق - م ) می باشد که ناوگان روم را با استفاده از انرژی حرارتی خورشید به آتش کشید. گفته می شود که ارشمیدس با نصب تعداد زیادی آیینه های کوچک مربعی شکل در کنار یکدیگر که روی یک پایه متحرک قرار داشته است اشعه خورشید را از راه دور روی کشتیهای رومیان متمرکز ساخته و آن ها را به آتش کشیده. رومیان در تاریخ می نویسند که آن ها مغلوب یک نیروی نامرئی شدند و اعتقاد پیدا کرده بودند که با خدایان در حال جنگ هستند.
حدود ۱۸۰۰ سال پس از ارشمیدس شخصی به نام کیرچر شاهکار ارشمیدس را تکرار کرد و با استفاده از تعدادی آیینه، یک لنگرگاه چوبی را از فاصله دور آتش زد.
در سال ۱۶۱۵ سالمون اهل فرانسه بیانیه ای راجع به موتور خورشیدی منتشر کرد.
در قرن هجدهم ناتورا اولین کوره خورشیدی را در فرانسه ساخت.
دستگاه های خوراک پز خورشیدی اولین بار توسط شخصی به نام ( Nichelas DE 1799 - 1740 Saucer ) ساخته شد.
آنتونی لاوازیه ( ۱۷۴۹–۱۷۴۳ ) خالق شیمی نوین برای کسب بیشترین انرژی از خالص ترین منبع حرارتی، تحقیقاتی در کوره های خورشیدی انجام داد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمحدودیت توسعه اولیه معماری خورشیدی به دلیل بالا بودن سختی و وزن صفحه خورشیدی استاندارد بوده است.
پیشرفت مستمر صفحه های نازک خورشیدی فتوولتای ( PV ) وسیله ای پر قدرت اما با وزن کم تولید کرد تا انرژی خورشیدی را مهار کرده و اثر ساختمان بر روی محیط زیست را کاهش دهد.
شناخت انرژی خورشیدی و استفاده از آن برای منظورهای مختلف، به زمان ماقبل تاریخ بازمی گردد شاید به دوران سفالیگری، در آن هنگام روحانیون معابد به کمک جامهای بزرگ طلایی صیقل داده شده و اشعه خورشید، جهت روشن کردن آتشدانهای محراب استفاده می کردند، یا در دوران فراعنه مصر در دوره آمنوفیس پرنده ای نصب کرده بودند که به وسیلهٔ تابش خورشید صبحگاهی، پرنده به صدا درمی آمد.
مهم ترین روایتی که در رابطه با استفاده از تابش خورشید بیان شده داستان ارشمیدس دانشمند و مخترع بزرگ یونان قدیم ( سالهای ۲۸۷–۲۱۲ ق - م ) می باشد که ناوگان روم را با استفاده از انرژی حرارتی خورشید به آتش کشید. گفته می شود که ارشمیدس با نصب تعداد زیادی آیینه های کوچک مربعی شکل در کنار یکدیگر که روی یک پایه متحرک قرار داشته است اشعه خورشید را از راه دور روی کشتیهای رومیان متمرکز ساخته و آن ها را به آتش کشیده. رومیان در تاریخ می نویسند که آن ها مغلوب یک نیروی نامرئی شدند و اعتقاد پیدا کرده بودند که با خدایان در حال جنگ هستند.
حدود ۱۸۰۰ سال پس از ارشمیدس شخصی به نام کیرچر شاهکار ارشمیدس را تکرار کرد و با استفاده از تعدادی آیینه، یک لنگرگاه چوبی را از فاصله دور آتش زد.
در سال ۱۶۱۵ سالمون اهل فرانسه بیانیه ای راجع به موتور خورشیدی منتشر کرد.
در قرن هجدهم ناتورا اولین کوره خورشیدی را در فرانسه ساخت.
دستگاه های خوراک پز خورشیدی اولین بار توسط شخصی به نام ( Nichelas DE 1799 - 1740 Saucer ) ساخته شد.
آنتونی لاوازیه ( ۱۷۴۹–۱۷۴۳ ) خالق شیمی نوین برای کسب بیشترین انرژی از خالص ترین منبع حرارتی، تحقیقاتی در کوره های خورشیدی انجام داد.
wiki: معماری خورشیدی