در زمینه سخت افزار کامپیوتر و الکترونیک دیجیتال معماری حافظه چند کاناله نام فناوری ای است که امکان افزایش نرخ انتقال داده بین حافظه های DRAM و کنترل کننده های حافظه را با اضافه کردن چند کانال ارتباطی بیشتر بین آنها فراهم می کند. از لحاظ تئوری نرخ داده را چندین برابر تعداد کانال های موجود می کند.
حافظه های dual_channel از دو کانال استفاده می کنند. این روش به دهه 1960 که در IBM System/360 Model 91 و CDC 6600 مورد استفاده قرار گرفته بازمی گردد.
دسکتاپ های پیشرفته مدرن و پردازنده های workstation مثل سری های AMD Ryzen Threadripper و Intel Core i9 Extreme Edition از حافظه های 4 کاناله پشتیبانی می کنند.
پردازنده های سرور از سری AMD Epyc و پلتفرم های Intel Xeon از پهنای باند حافظه که از ماژول های 4 کاناله شروع شده، تا ماژول های 8 کاناله را پشتیبانی می کنند[ ۱] .
در March 2010 شرکت AMD پردازنده های Socket G34 و سری Magny - Cours Opteron 6100 را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله عرضه کرد.
در سال 2016 شرکت اینتل چیپست هایی را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله برای پلتفرم LGA771 و کمی بعد در سال 2011 برای پلتفرم LGA2011 عرضه کرد.
چیپست های میکرو کامپیوتری با تعداد کانال های بیشتری طراحی شد. به طور مثال چیپستی که در ( AlphaStation 600 ( 1995 وجود دارد تا 8 کانال حافظه را پشتیبانی می کند. اما صفحه های پشتی دستگاه عملیات ها را به 4 کانال محدود کردند.
کنترل کننده های حافظه دو کاناله در معماری سیستم های کامپیوتر شخصی ( PC ) ، از دو کانال انتقال داده 64 بیتی استفاده می کنند.
دو کاناله را نباید با نرخ دو برابری داده ( double data rate ) اشتباه گرفت، که در آن دو برابر تبادل داده در هر کلاک انجام می شود.
این دو فنآوری مستقل از یکدیگر هستند و بسیاری از مادر برد ها از حافظه DDR با پیکربندی دو کاناله استفاده می کنند.
معماری دو کاناله نیازمند مادر برد های دو کاناله و تعداد دو یا بیشتر از ماژول های حافظه ای ( DDR، DDR2 ، DDR3، DDR4 و یا DDR5 ) می باشد.
ماژول های حافظه که در محل منطبق نصب می شوند، هرکدام متعلق به یک کانال متفاوت هستند.
دفترچه راهنمای مادربرد توضیحی درباره چگونگی نصب آنها در محل مشخص را فراهم می کند.
معمولا ممکن است یک جفت ماژول مشابه در اولین محل هر کانال و یک جفت ماژول با ظرفیت های متفاوت در محل دوم قرار بگیرند[ ۲] . ماژول هایی که میزان سرعت متفاوت دارند می توانند در حالت دو کاناله اجرا شوند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحافظه های dual_channel از دو کانال استفاده می کنند. این روش به دهه 1960 که در IBM System/360 Model 91 و CDC 6600 مورد استفاده قرار گرفته بازمی گردد.
دسکتاپ های پیشرفته مدرن و پردازنده های workstation مثل سری های AMD Ryzen Threadripper و Intel Core i9 Extreme Edition از حافظه های 4 کاناله پشتیبانی می کنند.
پردازنده های سرور از سری AMD Epyc و پلتفرم های Intel Xeon از پهنای باند حافظه که از ماژول های 4 کاناله شروع شده، تا ماژول های 8 کاناله را پشتیبانی می کنند[ ۱] .
در March 2010 شرکت AMD پردازنده های Socket G34 و سری Magny - Cours Opteron 6100 را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله عرضه کرد.
در سال 2016 شرکت اینتل چیپست هایی را با پشتیبانی از حافظه 4 کاناله برای پلتفرم LGA771 و کمی بعد در سال 2011 برای پلتفرم LGA2011 عرضه کرد.
چیپست های میکرو کامپیوتری با تعداد کانال های بیشتری طراحی شد. به طور مثال چیپستی که در ( AlphaStation 600 ( 1995 وجود دارد تا 8 کانال حافظه را پشتیبانی می کند. اما صفحه های پشتی دستگاه عملیات ها را به 4 کانال محدود کردند.
کنترل کننده های حافظه دو کاناله در معماری سیستم های کامپیوتر شخصی ( PC ) ، از دو کانال انتقال داده 64 بیتی استفاده می کنند.
دو کاناله را نباید با نرخ دو برابری داده ( double data rate ) اشتباه گرفت، که در آن دو برابر تبادل داده در هر کلاک انجام می شود.
این دو فنآوری مستقل از یکدیگر هستند و بسیاری از مادر برد ها از حافظه DDR با پیکربندی دو کاناله استفاده می کنند.
معماری دو کاناله نیازمند مادر برد های دو کاناله و تعداد دو یا بیشتر از ماژول های حافظه ای ( DDR، DDR2 ، DDR3، DDR4 و یا DDR5 ) می باشد.
ماژول های حافظه که در محل منطبق نصب می شوند، هرکدام متعلق به یک کانال متفاوت هستند.
دفترچه راهنمای مادربرد توضیحی درباره چگونگی نصب آنها در محل مشخص را فراهم می کند.
معمولا ممکن است یک جفت ماژول مشابه در اولین محل هر کانال و یک جفت ماژول با ظرفیت های متفاوت در محل دوم قرار بگیرند[ ۲] . ماژول هایی که میزان سرعت متفاوت دارند می توانند در حالت دو کاناله اجرا شوند.
wiki: معماری حافظه چند کاناله