معماری بومی سواحل خلیج فارس منطبق با اقلیم گرم و مرطوب آن است. در این مناطق، مقابله با گرما و رطوبت زیاد هوا و خاک حائز اهمیت فراوان است، لذا برقراری جریان دائمی هوا در بیرون و داخل ساختمان ها و ایجاد سایه از ملزومات معماری این مناطق محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
سواحل جنوبی ایران که به وسیله رشته کوه های زاگرس از فلات مرکزی جدا شده اند، اقلیم گرم و مرطوب کشور را تشکیل می دهند. در این مناطق تفاوت دمای هوای سطح خشکی و سطح دریا باعث به وجود آمدن نسیم های دریا و خشکی می شود؛ ولی این نسیم ها به نوار باریک ساحلی محدود می شود و هوا در مناطق داخلی، آرام و سرعت باد - در صورتی که وجود داشته باشد - بسیار کم است.
این منطقه در امتداد یک نوار ساحلی باریک و نسبتاً طولانی است که بیش از دو هزار کیلومتر طول آن می باشد. از لحاظ اقلیمی این سواحل جزو نواحی گرم و مرطوب محسوب می شود؛ که می توان از خصوصیات آب و هوایی کرانه به میزان ریزش باران سالیانه بسیار اندک، اغلب بارندگی در فصول پاییز و خصوصاً زمستان است اشاره کرد. هوای بسیار گرم و مرطوب در تابستان و معتدل در زمستان، رطوبت هوا بسیار زیاد در تمام فصول سال، همچنین اختلاف کم درجه حرارت بین شب و روز، شور بودن آب های زیرزمینی در اکثر مناطق و نیز پوشش بسیار کم گیاهی از دیگر خصوصیات این مناطق است.
استان بوشهر از نظر پستی و بلندی به دو قسمت جلگه ای و کوهستانی تقسیم می شود: قسمت جلگه ای استان در امتداد خلیج فارس قرار دارد که عرض آن نیز در جهت شمال غربی ( ناحیه بندر دیلم ) به قسمت جنوب شرقی افزایش می یابد و حداکثر به ۱۴۰ کیلومتر در امتداد دره رودمند می رسد. جلگه مذکور از رسوبات رودهای دالکی، شاپور، اهرم و مند تشکیل یافته است. قسمت کوهستانی: استان از دو رشته کوه عمده تشکیل می شود که درسراسر طول استان به موازات هم امتداد یافته اند. با توجه به استقرار استان بوشهر در منطقه فوق حاره ای، مهم ترین پدیده و فرایند مشهود اقلیمی آن گرمای هواست.
این ناحیه تحت تاُثیر فشار زیاد عرض های متوسط قرار دارد و فاقد بارندگی قابل توجه است، ولی فرایند تبخیر آن به علت طولانی بودن فصل گرما شدت بیشتری دارد.
محله قدیم بافت شهری بسیار فشرده و کوچه های باریک دارد. نسبت ارتفاع دیوار به عرض کوچه ۱۰ به ۱ است که یکی از دلایل آن نقش تجاری و ارزش زمین در این محدوده است. ساختمان های بلند که تقریباً ۱۵ متر می باشند در کنار این کوچه های باریک سایه دایمی ایجاد می کنند و نقش بزرگی در کاهش دمای محیط دارند.
... [مشاهده متن کامل]
سواحل جنوبی ایران که به وسیله رشته کوه های زاگرس از فلات مرکزی جدا شده اند، اقلیم گرم و مرطوب کشور را تشکیل می دهند. در این مناطق تفاوت دمای هوای سطح خشکی و سطح دریا باعث به وجود آمدن نسیم های دریا و خشکی می شود؛ ولی این نسیم ها به نوار باریک ساحلی محدود می شود و هوا در مناطق داخلی، آرام و سرعت باد - در صورتی که وجود داشته باشد - بسیار کم است.
این منطقه در امتداد یک نوار ساحلی باریک و نسبتاً طولانی است که بیش از دو هزار کیلومتر طول آن می باشد. از لحاظ اقلیمی این سواحل جزو نواحی گرم و مرطوب محسوب می شود؛ که می توان از خصوصیات آب و هوایی کرانه به میزان ریزش باران سالیانه بسیار اندک، اغلب بارندگی در فصول پاییز و خصوصاً زمستان است اشاره کرد. هوای بسیار گرم و مرطوب در تابستان و معتدل در زمستان، رطوبت هوا بسیار زیاد در تمام فصول سال، همچنین اختلاف کم درجه حرارت بین شب و روز، شور بودن آب های زیرزمینی در اکثر مناطق و نیز پوشش بسیار کم گیاهی از دیگر خصوصیات این مناطق است.
استان بوشهر از نظر پستی و بلندی به دو قسمت جلگه ای و کوهستانی تقسیم می شود: قسمت جلگه ای استان در امتداد خلیج فارس قرار دارد که عرض آن نیز در جهت شمال غربی ( ناحیه بندر دیلم ) به قسمت جنوب شرقی افزایش می یابد و حداکثر به ۱۴۰ کیلومتر در امتداد دره رودمند می رسد. جلگه مذکور از رسوبات رودهای دالکی، شاپور، اهرم و مند تشکیل یافته است. قسمت کوهستانی: استان از دو رشته کوه عمده تشکیل می شود که درسراسر طول استان به موازات هم امتداد یافته اند. با توجه به استقرار استان بوشهر در منطقه فوق حاره ای، مهم ترین پدیده و فرایند مشهود اقلیمی آن گرمای هواست.
این ناحیه تحت تاُثیر فشار زیاد عرض های متوسط قرار دارد و فاقد بارندگی قابل توجه است، ولی فرایند تبخیر آن به علت طولانی بودن فصل گرما شدت بیشتری دارد.
محله قدیم بافت شهری بسیار فشرده و کوچه های باریک دارد. نسبت ارتفاع دیوار به عرض کوچه ۱۰ به ۱ است که یکی از دلایل آن نقش تجاری و ارزش زمین در این محدوده است. ساختمان های بلند که تقریباً ۱۵ متر می باشند در کنار این کوچه های باریک سایه دایمی ایجاد می کنند و نقش بزرگی در کاهش دمای محیط دارند.
