معصومه ( فرنگیس ) سهراب ( ۲۳ آبان ۱۳۰۴ – مهر ۱۳۸۳ ) آموزگار، کارشناس و پژوهشگر مسائل آموزشی و تربیتی و یکی از پایه گذاران کودکستان مهر و مجتمع آموزشی مهران بود. روش و رویکرد آموزشی و پرورشی او و همسرش یحیی مافی در مجتمع آموزشی مهران که آمیختی از پداگوژی دوران یا علم تعلیم و تربیت روز و تجربه های بومی بود، این دو شخصیت را از سرآمدان آموزش و پرورش خلاق ایران در سدهٔ کنونی قرار داده است. سهراب از یک سو سنت آموزشگری را از پیشینیان و استادانی چون جبار باغچه بان و محمدباقر هوشیار آموخت و از سوی دیگر به سبب پیوندی که با نظام کودکستانی آمریکا از طریق مأمور به خدمت در ایران پس از جنگ جهانی دوم برای او به وجودآمد، با دانش و برنامه کودکستان های پیشرو در جهان آن روز آشنا شد.
... [مشاهده متن کامل]
از سوی پدر به خانواده سهراب پیوند داشت که خاستگاه شان سده اصفهان بود و نیاکان شان به کار پزشکی و طبابت سنتی می پرداختند. پدر بزرگش حکیم ابوتراب سهراب یا ابوتراب جراح باشی یکی از حکیمان توانای دوره ناصری بود که با خانواده از سده اصفهان به تهران کوچید. او نه تنها طبابت که جراحی هم می کرد. حضور حکیم ابوتراب در تهران، عاملی شد که پسرش عبدالوهاب که روزگاری بعد پدر معصومه سهراب شد، به مدرسه طب دارالفنون برود و زیر دست استادانی که بیشتر فرانسوی بودند، طب و پزشکی نوین را بیاموزد. دکتر عبدالوهاب سهراب، در دوره پرآشوب جنگ جهانی اول با فخرالتاج ثقفی ازدواج کرد. فخرالتاج ثقفی دختر مهندس مجدالسلطان ثقفی یکی از اولین مهندسان ایرانی دانش آموخته دارالفنون بود که در پل سازی و سد سازی دست داشت. یکی از ساخته های فکر او در آخرین سال های فرمانروایی سلسله قاجار، سد فریمان بود. فخرالتاج ثقفی از اندک دخترانی بود که در آن زمان به مدرسه های دخترانه می رفتند و علیرغم مخالفت های گسترده سنت گرایان با آموزش دختران، به سبب روشن اندیشی خانواده توانست در سال ۱۲۹۸ دوره ابتدایی را از مدرسه دخترانه تربیت البنات یا تربیت به پایان برساند. فخرالتاج دوره های آموزش موسیقی را نزد استادان صاحب نام روزگار گذراند و از نوازندگان تار بود.
معصومه سهراب در بیست و سوم آبان ماه ۱۳۰۴ در خانه ای در کوچه سهراب، خیابان پاریس تهران به دنیا آمد. او سه خواهر و یک برادر دیگر داشت که همگی پس از او به دنیا آمدند و در عرصه فرهنگ ایران فعال بودند. برادرش ابوتراب سهراب که نام پدربزرگ را برخود داشت از مترجمان صاحب نام و توانا در زمینه فلسفه و علم بود و و ترجمه فارسی بسیاری از کتاب های فلسفی نیچه و برخی از اندیشه مندان آلمان از کارهای اوست.
... [مشاهده متن کامل]
از سوی پدر به خانواده سهراب پیوند داشت که خاستگاه شان سده اصفهان بود و نیاکان شان به کار پزشکی و طبابت سنتی می پرداختند. پدر بزرگش حکیم ابوتراب سهراب یا ابوتراب جراح باشی یکی از حکیمان توانای دوره ناصری بود که با خانواده از سده اصفهان به تهران کوچید. او نه تنها طبابت که جراحی هم می کرد. حضور حکیم ابوتراب در تهران، عاملی شد که پسرش عبدالوهاب که روزگاری بعد پدر معصومه سهراب شد، به مدرسه طب دارالفنون برود و زیر دست استادانی که بیشتر فرانسوی بودند، طب و پزشکی نوین را بیاموزد. دکتر عبدالوهاب سهراب، در دوره پرآشوب جنگ جهانی اول با فخرالتاج ثقفی ازدواج کرد. فخرالتاج ثقفی دختر مهندس مجدالسلطان ثقفی یکی از اولین مهندسان ایرانی دانش آموخته دارالفنون بود که در پل سازی و سد سازی دست داشت. یکی از ساخته های فکر او در آخرین سال های فرمانروایی سلسله قاجار، سد فریمان بود. فخرالتاج ثقفی از اندک دخترانی بود که در آن زمان به مدرسه های دخترانه می رفتند و علیرغم مخالفت های گسترده سنت گرایان با آموزش دختران، به سبب روشن اندیشی خانواده توانست در سال ۱۲۹۸ دوره ابتدایی را از مدرسه دخترانه تربیت البنات یا تربیت به پایان برساند. فخرالتاج دوره های آموزش موسیقی را نزد استادان صاحب نام روزگار گذراند و از نوازندگان تار بود.
معصومه سهراب در بیست و سوم آبان ماه ۱۳۰۴ در خانه ای در کوچه سهراب، خیابان پاریس تهران به دنیا آمد. او سه خواهر و یک برادر دیگر داشت که همگی پس از او به دنیا آمدند و در عرصه فرهنگ ایران فعال بودند. برادرش ابوتراب سهراب که نام پدربزرگ را برخود داشت از مترجمان صاحب نام و توانا در زمینه فلسفه و علم بود و و ترجمه فارسی بسیاری از کتاب های فلسفی نیچه و برخی از اندیشه مندان آلمان از کارهای اوست.
