معزبن بادیس

لغت نامه دهخدا

معزبن بادیس. [م ُ ع ِزْ زِ ن ِ ] ( اِخ ) ابن منصور صنهاجی ( 398-454 هَ. ق. ) از ملوک دولت صنهاجیه در افریقیه است. در منصوریه ( از اعمال افریقیه ) ولادت یافت و پس از پدر خویش به سال 406 هَ. ق. به حکومت رسید. خلیفه فاطمی وی را به شرف الدوله ملقب ساخت و او خطبه به نام فاطمیین خواند، اما چون به سال 440 نام فاطمیان را از خطبه انداخت و نام خلفای عباسی را در خطبه ذکر کرد مستنصر فاطمی اعراب بنی هلال و بنی سلیم از قبایل حجاز را به جنگ او فرستاد. معز در این جنگ شکست خورد و به مهدیه عقب نشینی کرد و سرانجام از ضعف کبد درگذشت. وی امیری دانش دوست بود و مساجد و ابنیه دیگری ساخت و اموال بسیار هزینه کرد. پیش از او مردم افریقیه بر مذهب ابوحنیفه بودند و وی اول کسی است که آنها را واداشت تا به مذهب مالک بگروند. ( از اعلام زرکلی چ 2 ج 8 ص 186 ). و رجوع به همین مأخذ و قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ فارسی

ابن منصور صنهاجی از ملوک دولت صنهاجیه در افریقیه است .

پیشنهاد کاربران

بپرس