معزالدین کرت

مُعِزُّالدّین کَرْت ( ـ۷۷۱ق)
ملک معزالدّین حسین، از امیران آل کرت (حک: ۷۳۲ـ۷۷۱ق) ، پسر غیاث الدین اوّل. در زمان حکومت برادر خود درگیر سرکوب شورش های داخلی به ویژه شورش علاءالملک ، فرمانروای ترمذ، بود. پس از مرگ برادرش ملک حافظ ، از طرف اشراف و امرا به فرمانروایی رسید (۷۳۲ق) و سلطان ابوسعید مغول حکومت او را تأیید کرد. دولت آل کرت پس از درگذشت ابوسعید مغول ، در ۷۳۶ق، استقلال یافت. دورۀ او اوج آبادانی هرات بود. وی علاوه بر فرونشاندن ناآرامی های داخلی ، در برابر فشار فرمانروایان ماوراءالنهر نیز مقاومت کرد و امیر وجیه الدین سربداری را در نبرد زاوه در ۷۴۳ق شکست داد. همزمان با ظهور امیرتیمور، سعی در برقراری ارتباط نزدیک با او داشت ، اما اجل مهلتش نداد و پسرش ملک غیاث الدین دوم به جای او نشست.