[ویکی فقه] سیدمهدی بن حسین بن احمد (۱۲۲۲-۱۳۰۰ق/۱۸۰۷-۱۸۸۲م)، لقب او معزالدین و کنیه اش ابوجعفر است.
سیدمهدی در نجف یا حلّه زاده شد و برای ادامۀ تحصیل و فراگیری سطوح عالی علوم دینی به نجف رفت و در حوزۀ درس عالمان بزرگی چون شیخ مرتضی انصاری، میرزای شیرازی، حاج میرزا محمدحسن، شیخ موسی فرزند شیخ جعفر کاشف الغطاء، شیخ علی کاشف الغطاء فرزند دیگر شیخ جعفر، عمویش سیدباقر قزوینی و نیز سیدمحمدتقی قزوینی حاضر شد و فقه و اصول و دیگر علوم رایج آن روزگار را گرفت، اما در علم و عمل بیشترین بهره را از عمویش سیدباقر برد.
درجه اجتهاد
وی در ۲۰ سالگی به درجۀ اجتهاد نایل آمد. گفته اند که او از حافظه ای نیرومند برخوردار بود و چیزی را که می خواند و یا می شنید از یاد نمی برد. وی از برخی استادان خود مانند سیدباقر و علامه طباطبایی اجازه روایت داشته است. هنگامی که استادش میرزای شیرازی از نجف عازم سامرا شد، همراه وی به آن شهر رفت. پس از مدتی به کاظمین آمد و چنین می نماید که پس از آن به نجف بازگشته باشد. فعالیت علمی و ارشادی وی بیش تر در حلّه بوده است. میرزاحسن نوری که خود از شاگردان او بوده، گوید: پس از آمدن سید به حلّه، شیعیان آن دیار که تا آن زمان قدرتی نداشتند و از آموزش های مذهبی چیزی نمی دانستند، جانی تازه پیدا کردند و با معارف اسلامی و شیعی آشنایی گسترده یافتند.
تلاش های فکری و تبلیغی
تلاش های فکری و تبلیغی وی تا آن جا مؤثر بود که گفته اند حدود ۰۰۰ «۱۰۰ نفر در حلّه و پیرامون آن به مذهب شیعه گرویدند. افزون بر این، او حوزۀ درسی پدید آورد که دانش پژوهان از نقاط مختلف در آن گرد آمدند و به مراتب والای علمی رسیدند.
شاگردان
...
سیدمهدی در نجف یا حلّه زاده شد و برای ادامۀ تحصیل و فراگیری سطوح عالی علوم دینی به نجف رفت و در حوزۀ درس عالمان بزرگی چون شیخ مرتضی انصاری، میرزای شیرازی، حاج میرزا محمدحسن، شیخ موسی فرزند شیخ جعفر کاشف الغطاء، شیخ علی کاشف الغطاء فرزند دیگر شیخ جعفر، عمویش سیدباقر قزوینی و نیز سیدمحمدتقی قزوینی حاضر شد و فقه و اصول و دیگر علوم رایج آن روزگار را گرفت، اما در علم و عمل بیشترین بهره را از عمویش سیدباقر برد.
درجه اجتهاد
وی در ۲۰ سالگی به درجۀ اجتهاد نایل آمد. گفته اند که او از حافظه ای نیرومند برخوردار بود و چیزی را که می خواند و یا می شنید از یاد نمی برد. وی از برخی استادان خود مانند سیدباقر و علامه طباطبایی اجازه روایت داشته است. هنگامی که استادش میرزای شیرازی از نجف عازم سامرا شد، همراه وی به آن شهر رفت. پس از مدتی به کاظمین آمد و چنین می نماید که پس از آن به نجف بازگشته باشد. فعالیت علمی و ارشادی وی بیش تر در حلّه بوده است. میرزاحسن نوری که خود از شاگردان او بوده، گوید: پس از آمدن سید به حلّه، شیعیان آن دیار که تا آن زمان قدرتی نداشتند و از آموزش های مذهبی چیزی نمی دانستند، جانی تازه پیدا کردند و با معارف اسلامی و شیعی آشنایی گسترده یافتند.
تلاش های فکری و تبلیغی
تلاش های فکری و تبلیغی وی تا آن جا مؤثر بود که گفته اند حدود ۰۰۰ «۱۰۰ نفر در حلّه و پیرامون آن به مذهب شیعه گرویدند. افزون بر این، او حوزۀ درسی پدید آورد که دانش پژوهان از نقاط مختلف در آن گرد آمدند و به مراتب والای علمی رسیدند.
شاگردان
...
wikifeqh: ابوجعفر_سیدمهدی_بن_حسین_قزوینی