معزا. [ م ُ ع َزْ زا ] ( ع ص ) سوکوار و ماتم زده.( غیاث ) ( آنندراج ). || ( اِ ) در شواهد زیر از خاقانی به معنی ماتم و سوکواری و عزا و تعزیت آمده است و ظاهراً مصدر میمی است از تعزیة : نکنم مدح که من مرثیه گوی کرمم چون کرم مرد ز من بانگ معزا شنوند.
خاقانی.
بر سوک آفتاب وفا زین پس ابروار پوشم سیاه و بانگ معزا برآورم.
خاقانی.
به فریب فلک آزرده دلش خوش نکنند تا فلک راچو دلش رنگ معزا بینند.