مُعِزُّ الدّین محمّدسام (۵۵۰ـ۶۰۲ق)
(یا: سلطان محمد غوری ) چهارمین پادشاه (حک: ۵۹۹ـ۶۲۰ق) از سلاطین آل شَنْسَب در غور و غزنین. معزالدین در زمان سلطنت سلطان علاءالدین جهانسوز همراه برادرش ، غیاث الدین محمد سام، یک چند به حبس افتاد و در عهد سیف الدین محمد غوری از زندان خلاص شد. برادرش سلطان غیاث الدین محمد پس از فتح غزنین در ۵۶۹ق، امارت آن را به او داد و معزالدین در ۵۷۱ق ملتان و چندی بعد دهلی را گرفت و یکی از غلامان خود به نام قطب الدین ایبک را به حکومت آن جا گماشت و پس از وفات برادر (۵۹۹ق) خود به امارت نشست . وی در ۶۰۲ق، زمانی که برای سرکوب طایفه گوکر به کوهستان های لاهور و ملتان رفته بود، در بازگشت به دست چند نفر از افراد قبیلۀ مزبور یا فداییان اسماعیلیه به قتل رسید. لقب او پیش از سلطنت «شهاب الدین غوری» بود.
(یا: سلطان محمد غوری ) چهارمین پادشاه (حک: ۵۹۹ـ۶۲۰ق) از سلاطین آل شَنْسَب در غور و غزنین. معزالدین در زمان سلطنت سلطان علاءالدین جهانسوز همراه برادرش ، غیاث الدین محمد سام، یک چند به حبس افتاد و در عهد سیف الدین محمد غوری از زندان خلاص شد. برادرش سلطان غیاث الدین محمد پس از فتح غزنین در ۵۶۹ق، امارت آن را به او داد و معزالدین در ۵۷۱ق ملتان و چندی بعد دهلی را گرفت و یکی از غلامان خود به نام قطب الدین ایبک را به حکومت آن جا گماشت و پس از وفات برادر (۵۹۹ق) خود به امارت نشست . وی در ۶۰۲ق، زمانی که برای سرکوب طایفه گوکر به کوهستان های لاهور و ملتان رفته بود، در بازگشت به دست چند نفر از افراد قبیلۀ مزبور یا فداییان اسماعیلیه به قتل رسید. لقب او پیش از سلطنت «شهاب الدین غوری» بود.
wikijoo: معز_الدین_محمدسام