معروف گر. [ م َ گ َ ] ( ص مرکب ) آمر به معروف. آنکه به کارهای نیک امر کند. که مردم را امر به معروف و نهی ازمنکر کند : و چون پیر شوند محتسب گردند و ایشان را محتسب معروف گر خوانند و اگر اندر همه گیلان کسی ، کسی را دشنام دهد یا نبیذ خورد یا گناههای دیگر کند چهل چوب یا هشتاد چوب بزنند. ( حدود العالم چ دانشگاه ص 150 ). این شهرکهاست [ به گیلان ] خرد و اندر وی بازارها، و بازرگانان وی غریب اند و دیگر همه معروف گراند. ( حدود العالم ایضاً ). و رجوع به معروف و ترکیب «امر به معروف » شود.
فرهنگ فارسی
آمر به معروف . آنکه به کارهای نیک امر کند .
پیشنهاد کاربران
به نظر من، معروف گر یعنی کسی که دیگران را معرفی میکند
