معرقه
لغت نامه دهخدا
- ادویه معرقة ؛ داروهایی که خوی از مسامات بیرون آرد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). داروهایی که موجب تحریک غده های ترشح کننده عرق شوند . و رجوع به معرق و معرقات شود.
معرقة. [ م ُ رِ ق َ / م ُ ع َرْ رِ ق َ ] ( اِخ ) راهی است به سوی شام که قریش از آن راه می رفتند. ( منتهی الارب ). راهی است که به کنار دریا منتهی می شود و قریش از این راه آمد و رفت داشتند. ( از معجم البلدان ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید