[ویکی نور] معجم المؤلفات الشیعیة فی الجزیرة العربیة تألیف حبیب آل جمیع مشتمل بر قریب به 2302 عنوان از 580 تن از نویسندگان شیعه در منطقه جزیره العرب است. حسن صفار بر کتاب مقدمه نوشته است.
کتاب مشتمل بر مقدمه، 19 فصل است که هر فصلی یک یا چند علم را دربر دارد. در فصل اول علوم قرآن و فصل آخر به فرهنگ معاصر اختصاص دارد. نویسنده آثاری که در زمینه فواید و نوادر، کشکول و موضوعات پراکنده دیگری نوشته و در ضمن فصول کتاب جای نگرفته را در بخشی مجزا در انتهای کتاب آورده است.
شیوه نگارش بدین ترتیب است: ابتدا اسم کتاب سپس معرفی مؤلف، ناشر و سال نشر (اگر کتاب چاپ شده باشد) آمده است.
نویسنده از منابع فراوانی استفاده کرده که از آن جمله است: «الذریعة الی تصانیف الشیعة» آقا بزرگ طهرانی، «أعیان الشیعة» سید محسن امین، «ساحل الذهب الأسود» محمد سلیم مسلم و... منابع کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی در قم، کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران، کتابخانه امام رضا(ع) در مشهد.
حسن صفار در مقدمه کتاب علم و معرفت را به عنوان حقی شایع برای تمام بشر دانسته که کسی نمی تواند آن را برای خود بخواهد و از دیگران منع کند. هر چه بر اهمیت علم و معرفت افزوده گردد و نیاز به آن بیشتر احساس شود، مسئولیت و وظیفه انسان در بذل علم و نشر آن بزرگ تر خواهد بود. لذا در قرآن حکیم آیات متعددی ذکر شده که اهل علم و معرفت را از کتمان معارف و بخل در علومشان بر حذر داشته و به پایداری در مسئولیت گسترش علم و بذل معرفت به مردم توصیه کرده است.
وی در ادامه، نشر علم و گسترش آن را دارای وسایل و راه های متعدد می داند که تألیف و کتابت از بارزترین و مهم ترین آن هاست چراکه کتابت و تألیف به لحاظ دقت و محافظت بر حقائق علوم بهترین شیوه است؛ دیگر آن که کتاب تنها وسیله ای است که آیندگان می توانند مورد خطاب آن باشند و دیگر وسایل غالباً به مردم زمان معاصر عالم محدود می شود. نصوص و احادیث دینی نیز بر ضبط علم به وسیله نوشتن و حفظ آن برای آیندگان از طریق تألیف تشویق کرده اند. سپس روایاتی از پیامبر(ص) در تأکید بر کتابت آورده و به روایتی بدین مضمون ختم کرده که مؤمن اگر بمیرد و تنها یک ورقه از خود برجای بگذارد که علمی را در آن مکتوب کرده باشد، روز قیامت آن ورقه بین او و آتش فاصله می شود؛ بنابراین عالمی که کتابی را در زمینه علم خود نوشته مصداقی برای اجابت این دعوت نبوی است.
کتاب مشتمل بر مقدمه، 19 فصل است که هر فصلی یک یا چند علم را دربر دارد. در فصل اول علوم قرآن و فصل آخر به فرهنگ معاصر اختصاص دارد. نویسنده آثاری که در زمینه فواید و نوادر، کشکول و موضوعات پراکنده دیگری نوشته و در ضمن فصول کتاب جای نگرفته را در بخشی مجزا در انتهای کتاب آورده است.
شیوه نگارش بدین ترتیب است: ابتدا اسم کتاب سپس معرفی مؤلف، ناشر و سال نشر (اگر کتاب چاپ شده باشد) آمده است.
نویسنده از منابع فراوانی استفاده کرده که از آن جمله است: «الذریعة الی تصانیف الشیعة» آقا بزرگ طهرانی، «أعیان الشیعة» سید محسن امین، «ساحل الذهب الأسود» محمد سلیم مسلم و... منابع کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی در قم، کتابخانه مجلس شورای اسلامی در تهران، کتابخانه امام رضا(ع) در مشهد.
حسن صفار در مقدمه کتاب علم و معرفت را به عنوان حقی شایع برای تمام بشر دانسته که کسی نمی تواند آن را برای خود بخواهد و از دیگران منع کند. هر چه بر اهمیت علم و معرفت افزوده گردد و نیاز به آن بیشتر احساس شود، مسئولیت و وظیفه انسان در بذل علم و نشر آن بزرگ تر خواهد بود. لذا در قرآن حکیم آیات متعددی ذکر شده که اهل علم و معرفت را از کتمان معارف و بخل در علومشان بر حذر داشته و به پایداری در مسئولیت گسترش علم و بذل معرفت به مردم توصیه کرده است.
وی در ادامه، نشر علم و گسترش آن را دارای وسایل و راه های متعدد می داند که تألیف و کتابت از بارزترین و مهم ترین آن هاست چراکه کتابت و تألیف به لحاظ دقت و محافظت بر حقائق علوم بهترین شیوه است؛ دیگر آن که کتاب تنها وسیله ای است که آیندگان می توانند مورد خطاب آن باشند و دیگر وسایل غالباً به مردم زمان معاصر عالم محدود می شود. نصوص و احادیث دینی نیز بر ضبط علم به وسیله نوشتن و حفظ آن برای آیندگان از طریق تألیف تشویق کرده اند. سپس روایاتی از پیامبر(ص) در تأکید بر کتابت آورده و به روایتی بدین مضمون ختم کرده که مؤمن اگر بمیرد و تنها یک ورقه از خود برجای بگذارد که علمی را در آن مکتوب کرده باشد، روز قیامت آن ورقه بین او و آتش فاصله می شود؛ بنابراین عالمی که کتابی را در زمینه علم خود نوشته مصداقی برای اجابت این دعوت نبوی است.
wikinoor: معجم_المؤلفات_الشیعیة_فی_الجزیرة العربیة