مُعْتَمدالدّوله ، میرزا عبدالوّهاب خان (۱۲۴۷ـ۱۳۰۹ق)
سیاستمدار و وزیر ایرانی دورۀ قاجار. پسر سوم میرزا نبی خان امیر دیوان قزوینی و برادر حاج میرزا حسین خان سپهسالار بود و برای تحصیل به اروپا رفت و پس از مراجعت ، با سِمت مترجمی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و به مقام نیابت سفارت سن پترزبورگ منصوب شد (۱۲۷۲ق). سپس با سِمت آجودان باشی ِ میرزا آقاخان نوری مشغول به کار شد (۱۲۷۳ق) و پس از عزل او، آجودان مخصوص و مترجم حضور ناصرالدین شاه گردید (۱۲۷۵ق). اندکی بعد، سفارت عثمانی را یافت (۱۲۷۶ق) و در بازگشت به تهران، حامل فرمان ولایتعهدی مظفرالدین شاه و اعطای خلعت برای او در تبریز شد (۱۲۷۸ق) و رفته رفته مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت و تحویل دار جیب شاه شد (۱۲۸۲ق) و لقب «معتمدالملک» را به دست آورد (۱۲۸۴ق). در (۱۲۸۵ق)، با عزت الدوله، خواهر ناصرالدین شاه ، ازدواج کرد و به وزارت عدلیه و وزارت معارف و اوقاف(۱۲۸۸ق) حکومت عراق عجم و کمره ، حکومت لرستان و خوزستان منصوب شد، اما کمی بعد، به دربار احضار و به وزارت مخصوص و عضویت دارالشّورای کبری و نظامت آن مجلس انتخاب گردید. سپس مقام کشیک چی باشی گری و حکومت گیلان را یافت (۱۲۸۹ق). در (۱۲۹۰ق)، با برادرش ، حاج میرزا حسین خان سپهسالار، همراه ناصرالدین شاه به اروپا رفت و پس از بازگشت، به حکومت یزد (۱۲۹۱ق) و فارس ( ۱۲۹۲ق) و مازندران (۱۲۹۴ق ) و سپهسالاری قشون منصوب شد (۱۲۹۵ق) و لقب «مشیرالدوله» یافت. در (۱۲۹۹ق)، وزیر عدلیه گردید و پس از آن ، در مقام نمایندگی مخصوص ایران به جهت تبریک جشن ولایتعهدی روسیه به سن پترزبورگ رفت (۱۳۰۱ق). دو سال بعد وزیر امور خارجه شد (۱۳۰۳ق) اما سال بعد براثر مخالفت انگلیسی ها، از کار معزول شد. در ۱۳۰۶ق، بار دیگر به وزارت عدلیه و تجارت منصوب گردید. وی را پس از درگذشت در جوار حرم امام رضا (ع) به خاک سپردند.
سیاستمدار و وزیر ایرانی دورۀ قاجار. پسر سوم میرزا نبی خان امیر دیوان قزوینی و برادر حاج میرزا حسین خان سپهسالار بود و برای تحصیل به اروپا رفت و پس از مراجعت ، با سِمت مترجمی به استخدام وزارت امور خارجه درآمد و به مقام نیابت سفارت سن پترزبورگ منصوب شد (۱۲۷۲ق). سپس با سِمت آجودان باشی ِ میرزا آقاخان نوری مشغول به کار شد (۱۲۷۳ق) و پس از عزل او، آجودان مخصوص و مترجم حضور ناصرالدین شاه گردید (۱۲۷۵ق). اندکی بعد، سفارت عثمانی را یافت (۱۲۷۶ق) و در بازگشت به تهران، حامل فرمان ولایتعهدی مظفرالدین شاه و اعطای خلعت برای او در تبریز شد (۱۲۷۸ق) و رفته رفته مورد توجه ناصرالدین شاه قرار گرفت و تحویل دار جیب شاه شد (۱۲۸۲ق) و لقب «معتمدالملک» را به دست آورد (۱۲۸۴ق). در (۱۲۸۵ق)، با عزت الدوله، خواهر ناصرالدین شاه ، ازدواج کرد و به وزارت عدلیه و وزارت معارف و اوقاف(۱۲۸۸ق) حکومت عراق عجم و کمره ، حکومت لرستان و خوزستان منصوب شد، اما کمی بعد، به دربار احضار و به وزارت مخصوص و عضویت دارالشّورای کبری و نظامت آن مجلس انتخاب گردید. سپس مقام کشیک چی باشی گری و حکومت گیلان را یافت (۱۲۸۹ق). در (۱۲۹۰ق)، با برادرش ، حاج میرزا حسین خان سپهسالار، همراه ناصرالدین شاه به اروپا رفت و پس از بازگشت، به حکومت یزد (۱۲۹۱ق) و فارس ( ۱۲۹۲ق) و مازندران (۱۲۹۴ق ) و سپهسالاری قشون منصوب شد (۱۲۹۵ق) و لقب «مشیرالدوله» یافت. در (۱۲۹۹ق)، وزیر عدلیه گردید و پس از آن ، در مقام نمایندگی مخصوص ایران به جهت تبریک جشن ولایتعهدی روسیه به سن پترزبورگ رفت (۱۳۰۱ق). دو سال بعد وزیر امور خارجه شد (۱۳۰۳ق) اما سال بعد براثر مخالفت انگلیسی ها، از کار معزول شد. در ۱۳۰۶ق، بار دیگر به وزارت عدلیه و تجارت منصوب گردید. وی را پس از درگذشت در جوار حرم امام رضا (ع) به خاک سپردند.