معتمد علیه. [ م ُ ت َ م َ دُن ْ ع َ ل َی ْه ْ ] ( ع ص مرکب ) آنکه بروی در چیزی اعتماد می کنند. صادق و امین و بادیانت و درست و راست. ( ناظم الاطباء ). مورد اعتماد. مورد اطمینان : تا به اوج ارادت برسید و مقرب حضرت سلطان و مشارالیه و معتمد علیه گشت. ( گلستان ). زیراکه به علم و فقاهت معتمد علیه بود. ( تاریخ قم ص 294 ). پس معتمد این سخن از معتمد علیه او وزیر صاحب رای نیکو خواه و مشفق بر رعیت بشنید. ( تاریخ قم ص 146 ).
فرهنگ فارسی
کسی که مورد اعتماد است : استوار ( برای مذکر آید ) : ....تا باوج اردات برسید و مقرب حضرت ومشارالیه و معتمدت علیه گشت . آنکه بر وی در چیزی اعتماد می کنند صادق و امین و با دیانت و درست است .
