معایب الرجال

معایب الرجال، نخستین دفاعیهٔ مکتوب از زنان ایرانی بود و در پاسخ به کتاب زن ستیرانهٔ تأدیب النسوان نوشته شد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، ایران قاجاری از لحاظ اقتصادی عقب مانده و از نظر سیاسی آشفته بود. :   ۲۵  در جامعهٔ شیعه و مردسالار ایران، زنان عمدتاً در انزوا می زیستند و به آن ها تنها در چارچوب خانه و تولید مثل می نگریستند. حجاب به شکل چادر، روبنده و چاقچور فاصله ای میان دنیای زنان و مردان ایجاد می کرد و به عنوان ضعیفه، مطیع و در مالکیتِ مردان بودند. حتی زنان ثروتمند قشر بالا نیز به ندرت از خانه بیرون می رفتند و برای این کار می بایست در کنار خواجه ها بیرون می رفتند یا درون کالسکه ای دربسته و با کودکان یا زنان دیگری همراه می شدند. اصطلاح رایج دیگر برای زنان منزل بود، زیرا می بایست زندگی خود را وقف خانه و خانواده شان می کردند. :   ۲۶  مردان مرفه بیش از یک همسر اختیار می کردند و به اندرونی می بردند و اهالی خانه شان گاهی تا چهارصد نفر هم می رسید؛ در حالی که در خانواده های ضعیف تر شوهر پس از ازدواج در خانهٔ پدری می ماند و در چند خانواده زیر یک سقف می زیستند. تولد دختر در برخی خانواده ها ننگ شمرده می شد و زنان ممکن بود به خاطر به دنیا آوردن نوزاد دختر تنبیه یا سرزنش شوند، اما در خانواده های متمول تحمل بیشتری نسبت به دختران وجود داشت و برخی خانواده ها برای دخترانشان معلم خصوصی می گرفتند تا خواندن و نوشتن و آموزش زبان های فارسی، عربی، فرانسوی و خیاطی و گلدوزی بیاموزند. به تمامی دختران می آموختند که جنسیت، باروری و نقششان در خانه تنها دارایی آن هاست و از سنین ۹ یا ۱۰ سالگی، بدون توجه به خواسته هایشان، با پسران نامزد می شدند. ازدواج در اسلام همانند معامله ای تجاری است که زن، برای رابطهٔ جنسی، در آن متاع معامله است. این چرخهٔ اجتماعی و نظام زناشویی مبتنی بر پدرسالاری، مدام تکرار می شد. :   ۲۷–۲۸