معاود

/mo~Aved/

لغت نامه دهخدا

معاود. [ م ُ وِ ] ( ع ص ) آن که پیوسته بر کاری باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ماهر در عمل خویش. ( از اقرب الموارد ). || خوی گر به چیزی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مواظب. ( اقرب الموارد ). || دلاور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شجاع و دلاور. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || بازگشت کننده به کار نخستین. برگردنده. مراجعت کننده. و رجوع به معاودة و معاودت شود.

فرهنگ فارسی

آنکه پیوسته بر کاری باشد ماهر در عمل خویش .

فرهنگ عمید

۱. مواظب.
۲. ماهر در کار خود.

پیشنهاد کاربران

معنی معاود به غلط در فرهنگ عمید به مواظب و ماهر معنی شده که باید تصحیح شود.
معاود از ریشه عودت ( عود ) گرفته شده مثل اعاده ، عودت، عائدون و. . . بنابراین معاود بمعنی بازگشت به مکان سایق یا چیزی که قبلا" بوده.
...
[مشاهده متن کامل]

واما در فرهنگ سیاسی - اجتماعی پنجاه سال اخیر معاود به کسانی اطلاق میشود که از دیرباز ساکن عتبات عالیه عراق، بویژه شهر کربلا بوده و هرگز تابعیت ایرانی خود را ترک نکردند واز گرفتن شناسنامه عراقی خودداری کردند. این ایرانیان پس از بازگشت به ایران در سال 1350 مورد استقبال حکومت وقت قرار گرفتندو از همان سال به معاودین ( جمع معاود ) معروف شدند.
بنابراین، معاود به معنی بازگشته که جمع آن به معاودین معروف شده رایج شد.
معاودین ایرانیانی بودند ساکن عراق بویژه درشهرکربلا که درسال 05 - 1349 ودرزمان ریاست جمهوری احمد حسن البکر رژیم بعث عراق ، به دلیل اختلافات سیاسی باحکومت پهلوی دوم باعدم تمدید اقامت آنان وفشارحکومت بعث عراق به میهن اصلی خود ایران بازگشتند.
البته چند سال پس از این رویداد، وبعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، رژیم بعث عراق هزاران عراقی ایرانی تبار را از عراق اخراج کرد وعده ای نیز به ایران مهاجرت کردند. اینان با معاودین ایرانی که سال 1350 شمسی که به میهنشون بازگشتند تفاوت دارند ولی برخی به غلط به آنان معاودین می گویند. در حالی که معاودین ایرانی که در سال 1350 خورشیدی به ایران بازگشتن دارای شناسنامه ایرانی بوده و هیچگاه تابعیت عراق را نپذیرفته بودند و آنان فقط بصورت مقیم در عراق فعالیت می کردند.

معاود به معنی بازگشته به جایی که قبلا" بوده - رجعت به مکان سابق.
جمع آن معاودین است که درفرهنگ سیاسی امروز به ایرانیانی که درگذشته مقیم عراق به ویژه شهر کربلا بودند ودر سال های 1348 به ویژه درسال 1350 شمسی بدلیل تشدید اختلاف میان حکومت محمدرضاشاه ورژیم بعث دردوره ریاست جمهوری احمدحسن البکر، حکومت عراق ازتمدید اقامت آنان خودداری نمود ، درنتیجه ایرانیان مقیم به میهن اصلی خود بازگشتند واز آن زمان به معاودین معروف شدند. چهرهای دینی وعلمی وسیاستمداران قابل توجهی ازمعاودین ایرانی به مناصب ومقامهایی رسیدند.
...
[مشاهده متن کامل]

بپرس