معاهده الیوا

پیمان یا صلح اُلیوا ( ۲۳ مارس ۱۶۶۰ ) ( به لهستانی: Pokój Oliwski ) سوئدی: Freden i Oliva آلمانی: Vertrag von Oliva ) یکی از معاهدات صلح پایان دهنده دومین جنگ شمالی ( ۱۶۵۵–۱۶۶۰ ) [ ۱] بود. این پیمان، اختلافات سرزمینی میان امپراتوری سوئد و مشترک المنافع لهستان–لیتوانی که به همراه فرانسه در جنگ سی ساله در برابر امپراتوری مقدس روم ( آلمان ) می جنگیدند را برطرف کرد. مازارن، صدراعظم ایتالیایی فرانسه که از حمایت انگلستان و هلند نیز برخوردار بود در جریان این حکمیت، دست داشت و به این ترتیب، ایالت مارگراف نشین براندنبورگ با عنوان دولت مستقل براندنبورگ - پروس شناخته شد.
پیمان اُلیوا، در کنار معاهده وستفالی و معاهدات پیرنه و کپنهاگ، از عوامل تبدیل فرانسه به قدرت اصلی در قاره اروپا بود.