معاملت کردن. [ م ُ م َ ل َ / م ُ م ِ ل َک َ دَ ] ( مص مرکب ) رفتار کردن. عمل کردن : در حالت خردی با مادر خویش چنین معاملت کرده اند، لاجرم در بزرگی نامقبول و نامطبوع اند. ( گلستان ). که با وی همان معاملت کردند که با دیگران کردند. ( سعدی ).
