معاضدالسلطنه

[ویکی فقه] ابوالحسن خان معاضدالسلطنۀ نائینی (د ۱۳۱۸ش/ ۱۹۳۹م)، فرزند میرزا باقر، از نوادگان عموی میر زا نصرالله خان مشیرالدوله و یکی از سیاسیون و آزادی خواهان دوران مشروطیت بود.
خدمت دولتی معاضدالسلطنه با کارمندی وزارت امور خارجه آغاز گردید. نخست در حدود سال ۱۳۲۲ق/۱۹۰۴م کنسول ایران در بادکوبه شد. در این مقام به لحاظ حسن خدمت و داشتن افکار آزادی خواهی شهرتی یافت. آن زمان که مقارن با انقلاب روسیه بود، به سببی میان ارامنه و مسلمانان نبرد سختی در گرفت. معاضدالسلطنه در این ماجرا درایتی به خرج داد و ایرانیان را به خوبی یاری کرد. این گونه فعالیت ها و نیز شخصیت ممتاز او سبب شد که در جریان انقلاب مشروطه، مورد توجه انقلابیون و مشروطه خواهان قرار گیرد.
فعالیت ها
چون مأموریت بادکوبه به انجام رسید و معاضدالسلطنه به ایران بازگشت، به همراهی با مشروطه خواهان برخاست و وارد مبارزه شد. و به ریاست انجمن آذربایجان-که تقی زاده از آن استعفـا داده بود- رسید. این انجمن که معاضدالسلطنه خود از پایه گذاران اصلی آن بود، یکی از مهم ترین مراکز آزادی خواهی ایران به شمار می رفت. با برگذاری نخستین انتخابات مجلس، معاضدالسلطنه به نمایندگی مجلس انتخاب شد و به عنوان عضو هیئت رئیسۀ مجلس، مباشر مجلس نوپای ایران گردید.
← لندن
از فعالیت های دیگر معاضدالسلطنه، عضویت او در «کمیتۀ انقلاب ملی» در کنار سیدجمال اصفهانی، ملک المتکلمین، تقی زاده، دهخدا، حکیم الملک، صوراسرافیل و چند تن دیگر بود. انجمن هر نیمه شب در خانۀ حکیم الملک تشکیل جلسه می داد. معاضدالسلطنه در ۱۳۲۹ق در کابینۀ صمصام السلطنه، وزیر پست و تلگراف شد و از وکالت استعفا داد. کوشش های او در این زمان بیش تر مصروف دفع تهاجم قوای سالارالدوله بود که پیوسته تهران را تهدید می کرد. او مدتی کوتاه پس از آن از وزارت استعفا داد.
← تخلیه گیلان
...