[ویکی نور] مع علماء النجف الأشرف، تألیف سید محمد غروی، شرح زندگی علما و فقهای حوزه نجف اشرف از نیمه قرن پنجم هجری قمری تا زمان مؤلف، یعنی قرن پانزدهم (1419ق) را در بر دارد.
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه مختصر و یک مقدمه تفصیلی است. در متن اثر شرح حال علمای نجف بهترتیب قرن، دسته بندی شده است. در جلد اول علمای قرن پنجم تا سیزدهم هجری قمری و در جلد دوم علمای قرن چهاردهم معرفی شده اند.
نویسنده در ذیل عنوان «تمهید»، حوزه علمیه نجف را که امروزه نزد علما و مؤمنین مشهور است، مرکز علمی ای دانسته که از زمان های دور، علوم دینی مشتمل بر فقه، تفسیر، اصول فقه، کلام، درایه، رجال و فلسفه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع) در آن تدریس می شده است.
پس از آن با ذکر نام امام خمینی(ره)، به تعدادی از علمای بزرگ حوزه نجف، مانند: سید محسن حکیم، سید محمدباقر صدر، شیخ آغابزرگ تهرانی و شیخ عبدالحسین امینی اشاره نموده و تأکید کرده که از این حوزه بابرکت از روز تأسیس ده ها مرجع بزرگ و صدها محقق و مؤلف در زمینه فقه، تفسیر، عقائد و... پرورش یافته و هزاران مبلغ به اطراف عالم اسلامی اعزام شده است.
در مقدمه تفصیلی کتاب، جغرافیای تاریخی نجف با استفاده از منابع مختلف بررسی شده است. پس از آن به شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) و مخفی بودن قبر آن حضرت تا زمان امام صادق(ع) اشاره شده است. در ادامه به دو نظریه درباره حوزه علمیه نجف پیش و پس از شیخ طوسی پرداخته شده است. در نظریه اول شش دلیل بر اینکه نجف اشرف سال ها پیش از شیخ طوسی دارای حوزه علمیه بوده، اقامه و مورد مناقشه قرار گرفته است. سپس بر نظریه دوم مبنی بر اینکه حوزه علمیه نجف به دست شیخ طوسی(ره) تکوین یافته، پنج دلیل اقامه شده است.
در بخش دیگری از این مقدمه، توضیح مختصری پیرامون 41 مدرسه علمیه نجف اشرف و اطلاعات مفیدی درباره شیوه و مکان و زمان تدریس در حوزه علمیه نجف و تعطیلات و القاب علمی ارائه شده است.
کتاب، مشتمل بر یک مقدمه مختصر و یک مقدمه تفصیلی است. در متن اثر شرح حال علمای نجف بهترتیب قرن، دسته بندی شده است. در جلد اول علمای قرن پنجم تا سیزدهم هجری قمری و در جلد دوم علمای قرن چهاردهم معرفی شده اند.
نویسنده در ذیل عنوان «تمهید»، حوزه علمیه نجف را که امروزه نزد علما و مؤمنین مشهور است، مرکز علمی ای دانسته که از زمان های دور، علوم دینی مشتمل بر فقه، تفسیر، اصول فقه، کلام، درایه، رجال و فلسفه اسلامی بر مذهب اهل بیت(ع) در آن تدریس می شده است.
پس از آن با ذکر نام امام خمینی(ره)، به تعدادی از علمای بزرگ حوزه نجف، مانند: سید محسن حکیم، سید محمدباقر صدر، شیخ آغابزرگ تهرانی و شیخ عبدالحسین امینی اشاره نموده و تأکید کرده که از این حوزه بابرکت از روز تأسیس ده ها مرجع بزرگ و صدها محقق و مؤلف در زمینه فقه، تفسیر، عقائد و... پرورش یافته و هزاران مبلغ به اطراف عالم اسلامی اعزام شده است.
در مقدمه تفصیلی کتاب، جغرافیای تاریخی نجف با استفاده از منابع مختلف بررسی شده است. پس از آن به شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) و مخفی بودن قبر آن حضرت تا زمان امام صادق(ع) اشاره شده است. در ادامه به دو نظریه درباره حوزه علمیه نجف پیش و پس از شیخ طوسی پرداخته شده است. در نظریه اول شش دلیل بر اینکه نجف اشرف سال ها پیش از شیخ طوسی دارای حوزه علمیه بوده، اقامه و مورد مناقشه قرار گرفته است. سپس بر نظریه دوم مبنی بر اینکه حوزه علمیه نجف به دست شیخ طوسی(ره) تکوین یافته، پنج دلیل اقامه شده است.
در بخش دیگری از این مقدمه، توضیح مختصری پیرامون 41 مدرسه علمیه نجف اشرف و اطلاعات مفیدی درباره شیوه و مکان و زمان تدریس در حوزه علمیه نجف و تعطیلات و القاب علمی ارائه شده است.
wikinoor: مع_علماء_النجف_الأشرف