مظفر محمدحسن

[ویکی نور] آل مظفر یکی از خاندان های مشهور نجف اشرف است که از نیمه قرن دوازدهم هجری در عراق ظهور کرد. این خانواده که ریشه های عمیقی در تاریخ علم و ادب و معرفت دارد، به جدّ اعلای خود، مظفر بن احمد بن علی بن حسین از آل علی- قبیله ای معروف که امروزه در محله العوالی مدینه منوره سکونت دارند، منسوب هستند.
چهره های درخشان آل مظفر که هر کدام در فقه و حدیث، و علم و معرفت و ادب و فضیلت جایگاه والایی دارند، فراوان هستند که از آن جمله می توان، به شیخ محمدحسن مظفر اشاره کرد.
شیخ محمدحسن مظفر فرزند شیخ محمد مظفر در سال 1301ق در نجف اشرف شد. او تحت سرپرستی و رعایت پدر دانشمند و پرهیزکارش رشد و نمو کرد. 21 ساله بود که پدرش درگذشت. محمدحسن در نزد شیخ محمد کاظم خراسانی، سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، و شیخ علی بن باقر جواهری و شیخ الشریعه اصفهانی، فقه و اصول آموخت و از آقا بزرگ طهرانی و شیخ الشریعه اصفهانی اجازه روایت گرفت.
پس از درگذشت سید کاظم طباطبایی یزدی، در سال 1337ق به بحث، تدریس و تألیف در سطح خارج پرداخت. پس از وفات سید ابوالحسن اصفهانی در سال 1365ق به عنوان یکی از مراجع بزرگ جهان اسلام ظهور کرد.
درر الفرائد در شرح قواعد الاحکام علّامه حلّی، دلائل الصدق، شرح القواعد، الإفصاح عن أحوال رجال الصحاح، شرح کفایة الأصول، رساله ای در فروع علم اجمالی، حاشیه بر عروة الوثقی سید محمد کاظم طباطبایی یزدی، وجیزة المسائل که رساله عملیه او است، دیوان شعر.